Een selectie van Marco van Noort die opviel vanwege de helder witte lippen in scherp contrast met de goed oudroze bloemhoofden.
Het is een vrijwel onuitroeibare, dus sterke vaste plant met mediterrane uitstraling voor elke standplaats, Ze verdraagt zon net zo goed als schaduw.
Statig gebouwd archetype.
Spectaculair glimglanzend groot, diep groen blad, stevige, statige aren met heerlijke zuiver witte bloemen.
De bloemen van Acanthus stonden model voor een van de meest bekende en meest gekopieerde voortbrengsels van de decoratieve kunst: de Corinthische zuil ornamenten.
Acanthus bloeit meestal door tot de eerste vorst. Het begin kan na een strenge winter wat langer op zich laten wachten, maar ze zijn uitstekend sterk.
Een super freak met prachtig gemarmerd zeer stekelig hard blad, nog gemener dan hulst. En vreemd voor Acanthus; rode bloemen.
Voor de bloemen moet het heet zijn en niet te vroeg gaan vriezen.
Lijkt inderdaad winterhard, zoals beloofd, sterft wel bovengronds af in de winter. Als de grond opwarmt komt er dan weer prachtig nieuw blad aan.
Uit Ethiopië waar we allemaal vandaan komen.
Dat Acanthus een moeilijke plant zou zijn is grote flauwekul, integendeel; ze verdraagt alle denkbare omstandigheden. In het zuiden vermijden ze de grote hitte door in de zomer af te sterven. Bij ons doen ze dan juist maar wel een klein beetje verward hun ding.
Heerlijk donkergroen en fijn besneden blad, onontbeerlijk voor architectonisch bewuste tuiniers.
Doet het dus ook prima in de schaduw, onder een boom of struik.
Nog iets stekeliger dan de gewone scherpe acanthus. Zelfs de bloemstengels doen hier aan mee.
Het diep ingesneden grijs-groene blad met zilveren aders voegt toe aan de sierwaarde van deze vrij zeldzame vorm.
Ze is goed winterhard, zeer standvastig en verdraagt ook redelijk wat schaduw.
Om goed te bloeien hebben ze liever wat meer zon.
Grootbloemig en ongewoon lang bloeiend.
Alle vuurkleuren komen aan bod, van bruin over warm rood tot oranje geel.
Afzender: Ernst Pagels. Wij hebben net als de meeste van onze collega's groot respect voor deze Noord-Duitse kweker die met ijzersterke introducties op het gebied van onder andere Salvia, Achillea en Miscanthus ons sortiment enorm heeft verrijkt.
Heerlijk warm zomer vuur.
Een steriele, die dus geen zaad maakt en daardoor lang bloeit en zich niet hinderlijk uitzaait. Maar ook een lang levende en stevige plant met een heerlijke kleur, streng geselecteerd door Brian Kabbes uit duizenden steriele zaailingen en vernoemd naar zijn moeder.
Eindelijk in redelijke aantallen voorradig.
Bedankt Brian.
Nu geelvrees onder tuiniers vrijwel lijkt uitgeroeid is wit het nieuwe geel.
Tijd dus om deze klassieker vernoemd naar haar herkomst, het Zuid Griekse Taygetos gebergte, eindelijk een kans te geven.
Het is een prima winterharde een laag blijvende kruising met grijs-groen blad en een lange bloeitijd.
Fijn om blauw mee te blussen.
Deze heerlijke kleur is in veel borders bruikbaar. Een van de roodste duizendbladen moet ik zeggen om niet in de discussie: wat is de roodste, verstrikt te raken. 'Paprika' is geweldig maar de concurrentie wordt steeds grootser.
Salvia nemerosa en Perovskia ernaast zetten zijn inkoppertjes maar overweeg ook eens te mengen met nog meer rood voor een vurige border.
Een hete paprika.
Toch wellicht misschien zelfs nog feller rood dan 'Paprika'.
Ze is compact en heeft helder glanzend vuurrode bolle schermen op korte stelen.
Zeer oki doki plant dus.
Een zuiver witte voor je maagdelijke tuin.
Sterk en makkelijk en de beste witte volgens ons.
Ze groeien natuurlijk ook wild langs de rand van ons kweekveld waar ze volgens Rudolf Steiner een zeer positieve invloed uitoefenen op de gewassen.
Het blad mag door je omelet.
Verbeterde natuur, voor de waspoeder reclame
Een elegant doorbuigend gras dat in de zomer en herfst in de Franse vooralpen beeldbepalend is.
Grote groepen of plukjes brengen die fijne zuidelijke warmte naar onze tuin.
Dit is ideaal uitgangsmateriaal voor je natuurlijke mediterrane prairie.
De aanvankelijk zilveren aren worden na de bloei steeds voller en meer beige en blijven dat tot de winter.
Een klassieke ridderhelm in stoer blauw-paars
Stevige standvastige plant, iets boven de meter.
Lekker laat bloeiend.
Tweekleurig, net als 'Bicolor' .
'Cloudy is nieuwer, heeft 'grotere bloemen op wat kortere aren en bloeit wat later.
Een betrouwbare vaste plant op stevige stengels voor niet al te arme vochthoudende grond.
Nice, smoothy and cloudy indeed.
Blauw gerande witte helmen, die moeten wel voor een soort engelen leger bedoeld zijn.
Een bijzonder makkelijke plant die graag een beetje rijk staat op vochthoudende grond.
Onsterfelijk.
De diep chocolade bruin-rode bladkleur maakt deze slaande schoonheid zeer begeerlijk. Sterk zoet vanille geurende roomwitte bloemen aan lange stelen.
Officieel voor de schaduw, maar je krijgt bij ons ontheffing af te rekenen met wat bruin blad na de echt hete zomerdagen, maar ook intensievere bladkleur en wat meer bloei als ze in de zon staat. Water geven mag ook.
Die geur is groots.
Nog een nieuwe van Marco.
Zeer donker blad, statige groeiwijze.
Bloei; crème wit met een vleugje roze en zeer sterk geurend.
Graag wat vochtige grond.
Carbonella is houtskool in het Italiaans en slaat op de bladkleur.
Kiwi is eenhuizig, zowel mannelijk als vrouwelijk en kan dus zichzelf bestuiven. Het stuifmeel is bij de meeste cultivars echter onvoldoende op het juiste moment rijp voor optimale zelfbestuiving.
Dit is een uitstekende zelfbestuiver.
Snoei Kiwi in de zomer als de vruchten al zijn gezet. Je remt dan de groei wat en snoeit takken met weinig vruchten weg.
'Issai' is een relatief kleine plant met kleine onbehaarde vruchten die ook in een pot gehouden kan worden.
De kleine vruchten rijpen vroeg.
Een nieuw vrouwelijk kiwi ras met rode vruchten.
De vruchten zijn zoeter en smaakvoller dan gewone kiwi. De schil is zacht en eetbaar.
Het blad loopt rood uit in het voorjaar.
Minder hard groeiend dus hanteerbaar.
Voor bestuiving is een mannelijke of zelfbestuivende plant erbij vereist.
De vruchten rijpen vroeg, vanaf half september.
De smaak is rood.
De meeste kiwirassen kunnen zichzelf niet optimaal bestuiven. De mannelijke organen zijn vaak onderontwikkeld. Bij een aantal rassen zoals 'Jenny' valt dat mee. Die kunnen dus zichzelf en ook andere vrouwelijke planten bestuiven. Omdat stuifmeel en stampers ongelijk rijpen is vruchtzetting altijd beter als er meerdere rassen bij elkaar staan
Een ras als Atlas maakt geen kiwi maar wel veel stuifmeel over een langere periode.
De stuifmeel donor dus die zorgt voor veel meer kilo's kiwi.
'Hayward' heeft grote, goed smakende uniforme vruchten. Die je in je kelder nog maanden kunt bewaren
Het eigen stuifmeel is zwak en bestuift de plant onvoldoende. Dus je moet er wel een bestuiver zoals 'Atlas' of een andere kiwi bijzetten.
Dan mag je op een voortreffelijke opbrengst van goede grote vruchten rekenen.
Een ras voor profi's. Ze planten er een 'Atlas tussen.
De meeste kiwirassen zijn niet goed zelfbestuivend. Deze heeft geen bestuiver nodig.
Snoei Kiwi in de zomer als de vruchten al zijn gezet. Je remt dan de groei wat en snoeit takken met weinig vruchten weg.
'Jenny' is snel groeiend met grote vruchten. Van een volwassen struik kun je wel 30 kg oogsten.
Kiwi is een zeer gemakkelijke ziektevrije fruitsoort.
Deze nieuwe kiwi stamt af van de doorgewinterde en hoog productieve 'Hayward' met als verschil dat deze zelf bestuivend is. Er hoeft dus geen 'mannelijke plant bij. De vruchten zijn gemiddeld van grote, iets kleiner dan die van 'Hayward'.
Net als bij 'Hayward' zijn de vruchten goed bewaarbaar. Ze rijpen na de eerste vorst in november en kunnen tot april worden bewaard. De bloemen beginnen wit en verkleuren naar oranje.
Een dwergvorm met halfgevulde bloemen aan korte stelen.
Een van de allerlaagste Afrikaanse lelies die ik ken. In pot kan dat heel handig zijn hoewel ik die hoge toch het meest indrukwekkend vind.
Deze is bladverliezend wat de kans dat ze in de volle grond overleeft aanzienlijk maakt.
Wel een beetje bedekken deze juweeltjes.
Deze prijswinnende cultivar werd in 2010 door Quinton en Andy van De Wet geselecteerd. Ze bloeit tweekleurig met hangende bloemen in grote schermen.
Voor een bladhoudende Agapanthus is ze relatief winterhard. Ze zou tenminste tot - 10 verdragen. Afdekken mag je haar alleen tijdens strenge vorstperiodes. Als je haar in pot zet en binnen overwintert kan ze niet in het donker staan zoals de bladverliezende cultivars.
Een spectaculair potfeestje.
Heerlijk tweekleurig is deze compacte nieuwe bladverliezende Agapanthus. Ze bestaan in allerlei maten van dwerg tot reusachtig. Deze is met 70 cm heel fijn als potplant.
Bladverliezende cultivars zoals deze maken aanzienlijk meer kans in de volle grond te overleven. 'Twister' verdraagt tot -15 en met wat winterdek zelfs nog meer.
Een frisse wind voor je tuin.
Een best redelijk vorstbestendige, bladverliezende en zeer hoge vorm met een bijzondere aristocratische kleur. De bloemen zijn bij warm weer wit met een roze zweem. Als het kouder wordt worden ze meer roze.
Strenge winters evenwel toch iets dekken.
Ook mooi in potten, dan in de garage te overwinteren.
De donkerste ooit gezien.
Vooral de knoppen zijn heel donker.
Lekker hoog ook.
Bladhoudend, dus wel in pot en in de garage overwinteren. Milde vorst verdragen ze daar prima.
De bloemen zijn steriel, zodat er geen zaad wordt gevormd en ze dus lang bloeien.
Plant een panter in je pot.
Deze recente introductie zou je een compacte uitvoering van Agastache 'Blackadder' kunnen noemen.
Ze blijft laag en compact en bloeit goed door met forse bloeiaren.
Nog zo nieuw dat we de twee nog niet jarenlang hebben kunnen vergelijken. Maar qua bloei zou dit wel eens een winnaar kunnen worden.
'Blackadder' is er een van Coen Jansen. De aren zijn slank en met name in de kern, de kelkblaadjes en de stengels zeer donker zoals de naam belooft. Veel beter nog dus dan 'Blue Fortune'.
'Blackadder' is bovendien al jaren de meest standvastige donkere.
Eenvoudig prachtig bovendien.
In mei of begin juni iets terugknippen maakt dat ze wat later maar ook langer en rijker bloeien en compacter groeien.
Een verbetering van Agastache 'Blue Fortune' wordt hiervan beweerd vanwege de veel dieper kleur en dat klopt. Maar die verbetering zagen we ook al bij 'Blackadder'. Deze is niet alleen spectaculair van kleur maar ook aanzienlijk lager. Zeker zo standvastig als 'Blackadder'.
De bloemen zijn bijna theatraal protserig dik en donker.
Stevige kruipende bodembedekker voor de vochtige schaduw.
Het glimmende blad is bijna zwart zo donker.
Inheems, dus fijn voor de bijtjes.
'Rouge de Tuilière' is een goed winterharde selectie met helder rode bloemen. Al 20 jaar genieten we in de zomer van OMBRELLA ('Boubri') De diepe kleur en winterhardheid van deze selecties ontbreekt bij de bleek roze bloeiende wilde vorm. Ze lopen laat uit in het voorjaar. Maar zodra ze beginnen te bloeien doen ze dat tot ver in de herfst.
De parasolvormige groei maakt ze zeer geschikt als schaduwboom bij een terras. De bloemen geuren lichtjes.
Een op een wat beschutte plek winterharde Mimosa met spectaculair diep donker blad. Als de zomer een beetje meewerkt kunnen ze lang en rijk bloeien.
Het is een kleine boom met een parasolvormige, spreidende groeiwijze.
Het enige wat in me opkwam toen ik deze voor het eerst zag was 'moet hebben'.
Je mag gewoon 'Boubri' zeggen tegen deze super Albizia met een voor het geslacht relatief goede vorstbestendigheid en een lange, relatief vroege bloei.
De hoogte kun je zelf bepalen door op de gewenste hoogte te knippen in de hoofdtak.
Ombrella groeit van nature al vooral in de breedte, meer dan de hoogte zoals de naam al aangeeft.
Zie het als de meest natuurlijke, meest bloeirijke en meest mediterrane parasol die je kunt krijgen.
Deze zomer-bloeiende sierui is net als Allium 'Millenium' een sierlijke reuzenbieslook met gezond donkergroen blad. Ze bloeit iets later en de bloemen zijn wat donkerder van kleur dan bij 'Millenium'. Met deze recent geïntroduceerde zomer-bloeiende Alliums hebben we een heel nieuw genre makkelijke en bijzonder sierlijke tuinplanten ontdekt. We hebben zo'n 10 verschillende cultivars getest. De beste hebben we vermeerderd en vind je hier. Veel meer dan bieslook, maar uiteraard zijn ze allemaal ook eetbaar.
Dit is een doorbraak, eindelijk een bloembol die de overstap maakt naar de vaste planten. Een reuzenbieslook, maar dan rijk en lekker laat bloeiend op stevige gezonde stengels.
Het blad sterft bij deze niet af tegen de bloeitijd en daarom bloeit ze ook zo rijk.
Heel fijn ook voor vlinders en andere lieve beestjes.
'Serendipity' is een mutant van de spectaculaire 'Millenium' met iets blauw blad en dezelfde bloemen.
Wij zijn dol op deze reuzen biesloken en testen ze allemaal. Het fijne is dat ze wat later bloeien dan de reuzen trommelstokken en dat het blad gezond blijft. De bloemen zijn kleiner maar daarvoor aanzienlijk talrijker.
Serendipiteit is volgens J. Comroe
"Het zoeken naar een speld in een hooiberg, en eruit rollen met een boerenmeid."
Deze is echt heerlijk van smaak en reusachtig. De beste bieslook ooit. Geweldig voor je salade met blad tot 4 cm doorsnee in ringetjes gesneden. Bijna jaarrond verse voorjaarsui in je tuin die ook nog vast en winterhard is.
Permacultuur voor de makkelijke moestuin dus. Kenners weten dat er meer bij komt kijken, maar waarom niet af en toe een graantje mee pikken?
Leuk bloeiend bovendien.
Kan ook in pot, dicht bij de keuken.
De bloemen doen een beetje aan een minaret denken. De puntige knop barst open en dan gaan de gele belletjes daar heel elegant uit hangen.
Uit zuid en centraal Europa tot en met de Kaukasus.
Ik zag ze samen met Santolina, Satureja, tijm en wilde lavendel in de bergen bij het zuid-Franse Forcalquer en oostwaards. Ze zaait zich hier ook lekker uit. Leuk dus voor je mediterrane kruidenborder.
Tja, gewone bieslook dus.....
Snijd er lekker veel van, dan groeit er ook veel terug.
Niet kapot te krijgen.
De bloemen mag je ook een keer eten, of als decoratie gebruiken.
Maar eerst trek je de bloem stelen er aan hun nek uit, want die zijn te taai om te eten.
Dit geschenk van de goden uit Chili is mijn kampioen citroengeur.
Het blad ruikt meer naar citroen dan citroen zelf naar citroen geurt. In Frankrijk heet ze Verveine, Italianen noemen haar Limoncello.
Zet ze ergens waar je in het voorbijgaan een blaadje kunt meepakken. De minuscule witte bloemetjes in schermen zijn net wolkjes. Knip naar hartenlust, dit schatje groeit en bloeit maar door.
Ze mag dan ook veel meer water en voeding dan je zou denken.
Dit zijn leuke kleine zelf bestuivende boompjes die al vroeg rijkelijk bloeien. Fijn voor nuttige insecten, bijen en vlinders.
De sappige 1,5 cm grote eetbare bessen met een vleugje blauwe bessen aroma rijpen in de zomer en worden al op jonge leeftijd gevormd.
Het blad loopt bronskleurig uit en verkleurt in de herfst fel oranje.
Ze zijn makkelijk, maar staan het liefst op lichtzure droge zandgrond.
Nog zo'n sprookjesplant van Elizabeth en Alasdair MacGregor die we kennen van de fantastische 'Wild Swan'.
De eerste bloemen zijn enkel, later worden ze halfgevuld.
Dit zijn precies de kleuren waar ik bij Anemone al zo'n 25 jaar naar zoek.
Een zeer goed standaardras met excellente halfgevulde zuiver witte bloemen.
Groot en sterk en meer dan 18 jaar.
Plant ze vanaf het voorjaar tot uiterlijk begin oktober zodat ze voor de winter nog goed kunnen aanwortelen.
Daarna zijn ze uitstekend winterhard.
Wie de echte engelwortel zoekt voor culinaire toepassingen, moet deze hebben.
Een heemplant met sprookjesachtige, archaïsche uitstraling. De hele plant inclusief bloemen is groen met rode stengels.
In Frankrijk wordt de stengelvoet versuikerd en als eetlust bevorderend snoep geconsumeerd. En wat wil je nog meer in Frankrijk, behalve eetlust?
Monocarp, dus laten uitzaaien. Ze houden zich gemakkelijk zelf in stand via zaad.
Apart en terecht veel bewonderd. De donkere stengels en diep donker purperen bolle schermen hebben een aristocratische uitstraling. Ze verschijnen pas nadat de spanning flink werd opgevoerd door dik opzwellende knoppen waar, als uit een doosje in een doosje, steeds weer nieuwe knoppen uit komen. Hoe belangrijk die zijn viel me op toen werd gevraagd naar "die plant met die bolletjes".
Monocarp, dus na de bloei opnieuw zaaien.
Onze favoriete engelwortel, 'Vicars Mead', opnieuw uitgevonden.
Het jonge blad en de bloemstengels van 'Ebony' zijn nog donkerder en ze groeit veel sneller en wordt groter.
Haar statige herfstgestalte is een sprookje.
Mijn geliefde 'Vicars Mead' is wat fijner van blad, heeft dunnere stengels en subtielere schermen, maar 'Ebony' is zo spectaculair dat ik haar niet kan weerstaan.
Beide zijn waardplant voor de koninginnenpage.
Monocarp natuurlijk, zoals alle engelwortels, wat eenmaal bloeiend betekent. Ze houden zich zelf via zaad in stand.
Eenvoudige bloemen veroveren makkelijk harten.
Het crème is een nieuw kleurtje voor een oude bekende.
Met de wilde vorm, zeldzaam in Limburg, werd traditioneel wol geverfd. Het aftreksel beschermt ook langdurig tegen houtworm.
De bloemen zijn een zomers genot.
Deze bladhoudende mediterrane struik uit de heidefamilie maakt roze bloemen in trosjes. Omdat de vruchten er een jaa20r over doen om te rijpen zie je tegelijk roze vruchten en roze bloemen. De vruchten zijn wat droog, maar prima eetbaar.
We zagen ze aan de Zuidfranse kust, maar ze schijnen ook in Ierland voor te komen.
Voor een beschutte standplaats.
Dit is een woekergevaarlijk gewas. Het eerste jaar lijkt het mee te vallen maar na verloop van tijd gaat mierikswortel flink terrein veroveren. Pas dan kunnen ook weer wortels worden geoogst voor keuken gebruik. De stoffen in de plant zijn verwant aan mosterd gas. Het is niet de bedoeling ze in grote hoeveelheden als groente te consumeren.
Natuurlijk geweldig als smaakmaker en zeer gezond met mate.
Een gezond klein struikje met rijke bloesem in het voorjaar en voor mens en dier eetbare vruchten in de herfst. Rijk aan vitamine C.
'Hugin' is een selectie uit de wildpopulatie van Walpole Island, Canada, door het Alnarp Instituut uit Zweden in de handel gebracht.
Appelbes is vooral geschikt voor verwerking tot confituren of jam.
'Hugin' is de meest compacte, lage cultivar. Hij bloeit iets later dan de rest.
Het blad kleurt vuurrood in de herfst.
Een zeer winterhard en gezond Russisch appelbessen ras met grote zoete en sappige vitamine-C rijke vruchten, maar bovendien vanwege de intensief rode herfstkleur ook als sierplant zeer geschikt.
Appelbessen zijn zelfbestuivend sterk en makkelijk fruit voor mens en dier.
Doe de vogels en jezelf een plezier.
Speciaal voor bessen productie geselecteerde cultivar met grote, zwarte vruchten.
Het blad wordt in de herfst purperrood. Het is een Finse, zeer sterke cultivar die graag op vochtige gronden groeit. Appelbessen kunnen produceren en worden geplant in de volle zon of in de halfschaduw op allerlei grondsoorten, ook op drogere of vochtige plaatsen.
Heerlijk fruitige mediterrane 'cola' geur en fijn ingesneden grijs blad.
Mijmeringen en vakantiegevoel voor een verder toch ingetogen tuinier die weet met bladplanten te werken.
Ze verdragen diepe snoei over het algemeen goed die alsems en je mag er ook regelmatig in knippen als je zin hebt in een geurig klusje.
De alcoholische drank absint was in de Belle Époque in Frankrijk geliefd onder kunstenaars als Vincent van Gogh, Henri de Toulouse-Lautrec en schrijvers als Ernest Hemingway en Oscar Wilde en kreeg de bijnaam "La Fée Verte" vanwege vermeende hallucinerende effecten. Absint zou, ook tot blindheid kunnen leiden en werd daarom verboden. Inmiddels is de bittere drank weer legaal en veilig verkrijgbaar.
Een makkelijke mythische plant met fijn geveerd grijs-groen blad.
Dit is hem, gegarandeerd de echte gestekte Franse dragon. De proef om dit vast te stellen is een blaadje op de tong leggen, als het brandt zit je goed. Echte franse dragon kan niet worden gezaaid. Zaaien kun je alleen Russische dragon, dat is een woekerend onkruid met nauwelijks smaak dat ook nog veel te vaak als plant wordt aangeboden.
Natte winterkou kan Franse Dragon in de problemen brengen.
Voornaam keukenkruid.
Deze Amerikaanse plant is een van de beste vlinderplanten voor onder andere de monarchvlinder. Bij ons wordt ze, net als de vlinderstruik, alleen bevlogen door allesetende en dus minder bedreigde bijen- en vlindersoorten. Nog s teeds goed voor veel gefladder.
Het sap is giftig, dus vermijd contact tijdens het snoeien.
De bloemen geuren licht naar vanille en ze staat graag zonnig.
Wintergroene pollen met stervormige geurende gele bloemen. De plant is vanwege het lange spitse blad goed bruikbaar als lijnvormig element in mediterrane combinaties. Donker violet en dit geel zijn sterke bondgenoten.
Uitstekend winterhard.
Maar moet absoluut in de zon.
Een nieuwe bloem die niet echt wil bloeien, dat is natuurlijk echt bijzonder en ze doet dat, eenmaal begonnen zonder ophouden.
De lintbloemen blijven groen met een purperen waas, het gevulde hart verkleurt naar purper.
Heerlijk subtiel en spannend.
Gemakkelijke vaste plant en snijbloem.
Fijne witte wolken voor het najaar. Makkelijk en betrouwbaar en met op de juiste hoogte, veel meer bloem dan plant.
Ouwe trouwe voor de witte border.
Deze recente introductie, een vermoedelijke kruising tussen Aster novi-belgii en cordifolius werd door collega Christian Kress gevonden in de tuin van Ruth Treff in Darmstadt.
Ze bloeit lekker laat en rijk aan sterk vertakkende stelen met talrijke kleine bloemtjes, is vitaal en vooralsnog meeldauwvrij.
Waar spreken we af?
Tussen een stuk of tien nieuwe soorten werd deze er door iedereen uitgepikt. We kregen haar in 1999 van onze Franse collega Antoine Breuvart en hebben haar uitgedeeld aan onze Nederlandse collega's. Vasterival was toen kerngezond. Inmiddels zien we dat ze ook wel meeldauw kan krijgen.
Het blijft met haar donkere stelen en blad en haar aangename zachtroze kleur een van de beste onder de grote Asters.
Deze bekroonde cultivar van voor 1920 is de enige die ik onthield na het lezen van de geweldige Aster monografie van Paul Picton, de erfgenaam van Ernest Ballard. Het kostte daarna nog 8 jaar zoeken voor ik haar aan ons sortimentt kon toevoegen.
Bijzonder zacht blauw, kleinbloemig, wolkig spreidend en vrijwel volledig meeldauw vrij.
Een plaatje.
Kleine bloemen in een perfect getroffen zachte kleurstelling. De bloemen en ook de bouw van de plant lijken op die van Aster lateriflorus waar 'Lovely' volgens sommigen toe behoort. Wij kregen de plant als Aster vimineus 'Lovely' wat weer mooier klinkt. The Gardeners Guide to Growing Asters van Paul Picton vermeldt summier het voorkomen van Aster vimineus 'Lovely' in Noord Amerika.
Zeer rijk bloeiend, fijn kort van steel.
Lieflijke wolkjes.
'Sarah Ballard' was, in 1972, de laatste introductie van Percy Picton uit een reeks. Ze is vernoemd naar de kleindochter van Ernest Ballard, zijn werkgever. In het wild komen ze voor in het noorden van de VS en in Canada.
Asters zijn uitstekende tuinplanten, geliefd bij tuinarchitecten met name om hun standvastigheid en textuur.
'Aster' is Grieks voor ster.
Deze kleinbloemige aster begint roze en verkleurt langzaam naar wit. Vandaar de leuke naam die we wel vaker tegenkomen bij soorten met verkleurende bloemen. De verkleuring geeft diepte en maakt de plant wat spannender dan haar puur roze soortgenoten.
Ze vormt een mooie volle ronde pol.
Makkelijk en goed vast.
Het geslacht Aster wordt herzien. Deze is volgens de laatste inzicht omgedoopt naar het interessant klinkende Symphyotrichum. Om verwarring te voorkomen volgen we voorlopig de oude naamgeving.
Onder de Asters is dit mogelijk de diepst donker blauwe van allemaal.
Lekker laat, laag, super betrouwbaar, weervast en hemels.
Nu Astrantia hernieuwde belangstelling geniet wordt langzaam duidelijk welke soorten tot de absolute top horen. De oude 'Buckland' wordt jammer genoeg vaak alleen door de meer ervaren tuiniers als topper herkend.
Moderne cultivars blinken vooral uit door lange bloeitijd en intensieve kleuren.
Deze super klassieker kan nog heel goed in de eredivisie meekomen.
Een nog zeldzaam aangeboden introductie van onze vrienden van de Ferdinadushof, dus echt uit Zeeland.
Verbeterde 'Shaggy'.
Stevig rechtopstaand met zeer grote witte bloemen, lekker lang bloeiend.
Witter nog dan 'Snow Star'.
Ik heb Baptisia wel eens een beetje minachtend de bloembollen van de prairie genoemd omdat ze zo vroeg bloeien terwijl de meeste laatbloeiers zijn. Mijn liefde groeit nu er zo veel geweldige nieuwe kruisingen zijn.
Deze van Hans Hanssen bloeit extra lang en blijft kleurvast met bloemen boven het blad zodat je ze ook goed ziet. Ze leven lang en worden uiteindelijk fors.
Al jaren wordt er in dit geslacht driftig veredeld door professionele liefhebbers. We zijn daar erg blij mee. De nieuwe cultivars hebben opvallende kleuren en bloemen die goed boven het blad staan.
Deze is van Hans Hansen die 14 jaar kruisingen van wildvormen uit Texas en Oklahoma selecteerde. Het blad is blauw-groen de stelen zijn donker grijs. Het jonge blad heeft een bronzen waas. Ze vormt een volle compacte zeer standvastige struik.
Baptisia vormen uiteindelijk forse standvastige struiken die in de winter bovengronds afsterven. Ik vond ze geweldig dus ik geniet van de fantastische verbeteringen en nieuwe kleuren binnen dit geslacht. Dit is er weer zo een uit de DECADENCE® DELUXE serie van Hans Hansen. Kenmerk van deze selecties is dat ze wat vertikaler in een vaas vorm groeien met bloemen die goed boven het blad uitsteken.
Deze heeft donkere stelen en verkleurt van geel via roze naar violet.
In 2005 verzamelde Hans Hansen Baptisia in het wild in Texas en Oklahoma en begon er mee te kruisen. Aan hem hebben we de meeste van de spectaculaire nieuwe kleuren te danken. Colega's raakten geïnspireerd en zijn inmiddels ook al jaren aan het kruisen. Met Agastache gebeurde dit eerder en dat heeft veel moois opgeleverd.
'Pink Truffles' groeit sterk opgaand. De bloemen verkleuren van helder roze naar violet.
Deze kruising van Baptisia tinctora x alba is gevonden door Jim Ault van de Chicago Botanic Garden in Glencoe, Illinois. De bloemen aan lange stelen die boven het blad uitsteken verkleuren van citroen geel naar violet bruin. De jonge stengels lopen in het voorjaar donker purper uit.
'Solar Flare' is zeer rijk bloeiend.
Baptisia zijn lang levende droogte resistente planten.
Baptisia australis is fantastisch blauw maar deze vorm is echt ongewassen indigo.
Het kon dus nog zo veel blauwer, verbazingwekkend, wow.
Redelijk compact voor Baptisia en net zo vroeg bloeiend als de rest.
Ze zijn, eenmaal gevestigd, gemakkelijk en standvastig.
De bloemen van deze spectaculaire recente introductie van Chicago Botanic Garden zijn bijzonder violet-bruin met een geel keeltje. Het blad is wat grijs-blauw.
De bloemen staan in lange aren duidelijk zichtbaar boven het blad.
Baptisia is voor de prairiebegrippen een van de eerste bloeiers.
Dit is de kruising van B. australis x B. sphaerocarpa van die laatste komt dat toefje geel.
Eenmaal standgevat zeer langlevend en sterk.
Deze recente introductie van Walters Gardens, combineert de statige struikvorm van Buddleia davidii met de elegant doorbuigende pluimen van Buddleia lindleyana.
Heerlijk romig roze, geliefd bij bijen en vlinders.
Deze dwerg-vlinderstruik heeft 25 centimeter lange bloempluimen en een spectaculaire intensieve kleur.
Een kleurdoorbraak volgens de vinders, Walters Gardens.
En ik ben het met hen eens. Je doet een stapje terug bij je eerste ontmoeting.
Sprankelend van kleur lekker compact.
Forse prijswinnende vlinderstruik met zeer dikke, lange, vertakkende bloempluimen.
Ze bloeit zeer lang omdat ze geen zaad vormt en zaait zich dus ook niet hinderlijk uit.
Buddleja davidii is een makkelijke struik met grijs blad, voor elke standplaats. Snoei ze in het voorjaar van jongs af aan diep terug om ze vol te houden.
Verwen je vlinders.
Deze dwerg-Buddleja groeit breed uit en maakt lange pluimen.
Ze maakt zijscheuten en bloeit daardoor lang.
Knip haar net als de andere vlinderstruiken in het voorjaar diep terug zodat ze mooi vol blijft.
Uit de Humdinger serie van Walters Gardens.
Een van de meest succesvolle vlinderstruiken ooit en nog steeds een van de beste roze.
Gevonden in de VS en in 1942 geintroduceerd door Karle A. Lucal.
Door de RHS bekroond met een AGM in 1950 en 1984 en nogmaals bevestigd in 2010.
Zeer groeikrachtig, aren tot 40 cm lang.
Sinds 1945 een van de beste witte vlinderstruiken.
door de RHS onderscheiden met een Award of Garden Merit in 1993 die werd herbevestigd na nieuwe trials in 2010.
De aren zijn 30 tot 35 cm lang.
Weldadig wit.
Een introductie van Nottcuts in een aangenaam intensieve kleur.
De plant is vrij compact.
Heerlijk voor vlinders en andere insecten.
Ook deze knip je in het voorjaar diep terug.
Buddleja x weyeriana is een lang en rijk bloeiende kruising tussen Buddleja davidii x globosa. De bloemen zitten meer in een bol dan in een aar.
Behalve die leuke bloemtrossen zie je ook vaak dat de kleuren van beide ouderplanten zich (half) mengen. In dit geval is dat een vleugje violet.
'Lady the Ramsey' een wat oudere cultivar van onbekende herkomst.
Het vroegst uitlopende siergras dat aanvankelijk amper opvalt, maar vanaf de bloei begin juli voortdurend spannender en aantrekkelijker wordt tot diep in de winter.
Steeds strakker staan ze rechtovereind vanaf de wat lossere bloei.
Combineren met Verbena bonariensis en Selinum wallichianum voor maandenlang plezier.
In het voorjaar terug knippen is niet echt nodig.
Een gemakkelijke zuil voor je prairie.
Deze oude vriend was in 1994 vaste plant van het jaar.
Heerlijke frisse muntgeur, sierlijke, luchtige en langdurige bloei, ongedwongen bossige groei en glimmend rond blad.
Er bestaan ook vormen met meer behaard blad. In de Pyreneeën noemen ze die bergmunt.
Wolkjes porselein wit en geur voor tuin en Italiaanse keuken.
Lijkt op Carex comans 'Bronze Form' maar dan iets groter en met breder blad. Het doorbuigend bronsgroen blad heeft oranje punten en kleurt in de herfst naar levendig roestig oranje. Op een vochtige plek in de zon kleurt het blad het best.
Deze, zo werd mij ooit verteld, zou niet winterhard zijn, maar wij weten uit ervaring dat dit een van de betrouwbaarste bladhoudende grassen is dat hier al vele jaren met kleurig fris blad glansrijk de winter doorstaat.
Smal donkergroen blad diep donkere pluimen in het najaar.
Ze hebben een Mediterrane uitstraling maar komen oorspronkelijk uit Oost Azie. (Mongolië, China, Korea, Japan)
Knip ze in maart of april pas terug net als vlinderstruiken.
De blauwste, met een goed rechte habitus.
Deze 'mediterrane' plant komt oorspronkelijk uit Oost Azië. (Mongolie, China, Korea, Japan). Ze is recent verhuist van de familie Verbenaceae naar Lamiaceae.
Deze van Liss Forest Nursery heeft aangenaam zilver grijs blad zodat ze als laatbloeier het hele jaar aantrekkelijk is. In 2008 op Plantarium onderscheiden met een zilveren medaille.
Je mag ze in het voorjaar diep terugknippen.
Tamme kastanje komt van nature voor in Zuid Europa, N.W. Afrika, van Marokko, tot Pakistan. Gekweekt worden ze vooral in de Ardèche en op Corsica. In Nederland zijn ze ingevoerd door de Romeinen.
Ze vormen een goede vroege bron van stuifmeel voor wilde bijen en andere insecten. De vruchten zijn rijk aan eiwit en zetmeel. We eten ze graag met spruitjes.
Het hout is zeer duurzaam en wordt speciaal gekweekt voor palen en hekwerk.
Ze groeien aanvankelijk traag maar kunnen uiteindelijk heel oud en hoog worden.
Kan vanwege de hoogte alleen op een pallet worden verzonden. Verzending in pakket is helaas niet mogelijk.
Dit grappige heerlijke sprieten bloemetje met het grote licht behaarde blad staat graag zonnig op doorlatende grond.
Ze vormt uiteindelijk sterke dichte tapijten die je kunt delen.
Chiton, de Centaur uit de Griekse mythologie gebruikte een soort uit dit geslacht om zijn voet te helen, vandaar de naam.
Nou ja zeg; witte rode valeriaan.
Gewoon een vergeten bloem voor je witte border.
No nonsense plant die in alle tuinsferen past.
En bovendien heel mediterraan, zonaanbiddend en insektenvriendelijk.
Zo'n feestelijke ouderwetse plant waar heel veel mee kan. Ik zag ze voor het eerst lang geleden groeiend op een muur in Zuid Frankrijk. Je kunt ze laten verwilderen in een berm maar ook in een prairie of gewone border doet ze goed mee.
Het blad is rauw en gekookt eetbaar, de wortel kan in soep.
Herontdekt zeg maar.
Zichtbaar verwant aan Scabiosa, deze hoge strak omhoog groeiende en stevige plant met bloemen in een romig zachtgele kleur. Het wordt het een statige plant die zich royaal uitzaait. Onze regionale radio-tuin-vraagbaak, Loek Peters, had vanwege zijn flamboyante alpinopet de bijnaam: 'grote plathoofd'. Het is ook een plant die hem vanwege het natuurlijk karakter zal bevallen.
Ze staat massaal in onze tuin.
'Treneague' is een niet bloeiende kloon van Roomse Kamille. Hij vormt een zeer compacte platte sterk geurende zode. Een eigen veldje van deze appelkamille om met blote voeten te betreden is grote rijkdom die appel-badschuim ver achter zich laat. Bedenk wel dat de reputatie makkelijker dan gras niet helemaal terecht is. 'Treneague' moet absoluut zon hebben en liefst een beetje zandige grond. Reken op 7 tot 9 stuks per m2.
Een elfjes bloem die heerlijk door je witte border rankt met tere takjes.
De aren passen overal bij en zijn bijzonder lieflijk.
Als je tijd hebt om uitgebloeide aren weg te knippen worden er nieuwe bloeiende zijtakken gevormd.
Lieve vrienden van ons claimen, lang geleden, de eerste plant ons land binnen te hebben gesmokkeld, waarvoor dank.
Uit de sinaasappel familie, die eigenlijk de wijnruit familie heet, deze smalbladige geur bom. Het gaat hier vooral om de geurende bloemen.
Een beetje vorst gevoelig, dus in zeer strenge winters iets afdekken.
Snel groeiend, makkelijk.
Combineren met de grote Salvia guaranitica.
De meeste Cistus soorten komen van nature voor op zure grond. Deze troffen regelmatig aan in kalkvegetaties onder andere in Zuid Frankrijk en Noord en Zuid Spanje. Dat is goed nieuws omdat onze bodems over het algemeen kalkrijk zijn, zeker hier in Zuid Limburg.
Ze heeft een compacte groeiwijze, heerlijk beige-grijs blad en bloemen van feestelijk roze crêpe-papier.
Cistusrozen zijn ideale kustplanten, ze verdragen wind uitstekend en hebben het liever niet al te koud in de winter. Ze hebben een voorkeur voor zure grond. In ons sortiment alleen de wat winterhardere soorten die kalk verdragen.
CIstus creticus blijft laag en heeft licht grijs-goen blad met een golvende rand en intens roze bloemen vroeg in het voorjaar. Winterhard tot ongeveer -12oC.
Snoeien; niet of meteen na de bloei.
Een kreukelig lief eendagsbloemetje dat strak trekt in de loop van de dag en tegen de avond uitvalt. En dan de volgende dag weer nieuwe kreukels. Elke dag een verse vlucht bloemen, dat is Cistus.
Dit is een van de soorten waar de hars traditioneel van gewonnen wordt. De laudanum waar een van de drie koningen mee bij kindeke Jezus op kraamvisite ging.
Groengrijs blad, zomer en winter.
Ten noorden van de Seine alom geprezen als de meest winterharde Cistus. Groot, aromatisch donkergroen glimmend blad. Bloemen wit met een geel hart.
Het is een wat rommelige struik met bloemen luchtig op lange stengels.
Veel van de andere redelijk winterharde cultivars zijn kruisingen met C. laurifolius.
Snoeien; niet, of lichtjes meteen na de bloei.
Over deze en andere Cistus bestaat veel verwarring. Ze worden vaak veel groter dan wordt beweerd en je kunt ze niet kort houden met snoei, want dan bloeien ze niet. Ook wordt vaak onterecht beweerd dat ze van kalk houden, want dat doen mediterrane planten nu eenmaal.
Dit is met 1,5 tot 2 meter een forse bladhoudende struik voor een beschutte standplaats. Het blad is groot en gerimpeld.
Hoewel we de plant die we 20 jaar geleden kregen inmiddels kwijt zijn voordat we er veel ervaring mee konden opdoen proberen we het nog een keer met deze zeer diverse soort. Het is niet de meest winterharde in ons sortiment. Geef haar dus een beschutte standplaats. Een beetje schaduw zou ze verdragen, maar in de zon bloeit ze nog rijker.
Salieblaadjescistus.
Een grote struik vooral bewonderd om de tot 8,5 cm grote bloemen.
Wordt gewoon hoog, niet snoeien!
Je moet er plaats voor hebben, maar dan heb je ook wat. Zo lang de winters het toelaten.
De kruising van C. ladanifer x C. populifolius.
Zuurminnend.
Deze kruising van C. x canescens met vermoedelijk C. laurifolius gevonden door J. E. Sammons lijkt sterk op C. argenteus 'Peggy Sammons' maar heeft kleiner blad. De bloemen zijn zacht zalmroze en 5 tot 6 cm groot. Ze verdraagt tot -15oC en neutrale of licht kalkhoudende grond hoewel ze liever wat zuur staat.
Erg rijke bloeier met een lichte neiging tot zichzelf quasi dood bloeien.
Onze favoriete Cistus, vernoemd naar het ouderlijk huis van collega John Coke, het huis ook waar de eigenaar van rederij White Star Liner vernam van het zinken van zijn Titanic. Bijzonder goed doorbloeiend, doorgaans winterhard met mooi glanzend spits donkergroen blad.
Het is een in de Languedoc spontaan voorkomende kruising, voor neutrale of licht kalkhoudende grond.
Doorbloeiend tot de eerste vorst. December is dus haalbaar.
Onze favoriete Cistus, vernoemd naar het ouderlijk huis van collega John Coke, het huis ook waar de eigenaar van rederij White Star Liner vernam van het zinken van zijn Titanic. Bijzonder goed doorbloeiend, doorgaans winterhard met mooi glanzend spits donkergroen blad.
Het is een in de Languedoc spontaan voorkomende kruising, voor neutrale of licht kalkhoudende grond.
Doorbloeiend tot de eerste vorst. December is dus haalbaar.
Die feestelijke rode lampionetjes zijn de knoppen aan rode bloemstengels waar de zuiver witte bloemen uit vlinderen.
Het donkergroene ruwe blad en de compacte struikvorm geven de plant daarna blijvende waarde.
Deze kruising van; C. populifolius x salviifolius heeft de winter van 2010 nipt overleefd.
Zo'n 12 jaar lang daarvoor was ze bij ons probleemloos winterhard. Inmiddels staat ze al weer 5 jaar.
Gedurende anderhalve maand verandert dit monster in een grote witte berg. Na 8 jaar mag je rekenen op 3 x 3 m. Als een extra strenge winter er tenminste geen eind aan maakt. Beschut planten dus.
Dit is een van de weinige Cistus soorten die snoei verdragen.
Groot langwerpig, lichtgroen gekroesd blad.
Perfect ronde zelf vullende bolvorm.
Een handzame struik met zuiver witte bloemen van 5 centimeter doorsnee en fijn smal blad.
Een van de meest winterharde en meest rijk bloeiende. Het is een kruising van Cistus laurifolius met Cistus monspeliensis.
Cistus laurifolius is altijd goed voor dat beetje extra vorstbestendigheid in een kruising.
Een van mijn allerdierbaarste Cistus ooit vanwege de perfecte lage struikvrom.
Met grijsgroen blad, snel laag en breed uitgroeiend. Het is een van de meest winterharde en de eerste bloeier van alle Cistus.
'Grayswood Pink' werd gevonden als zaailing uit Grieks zaad en is geïdentificeerd als de kruising Cistus parviflorus met Cistus sintenisii.
Een heerlijk ding, laag en breed uitgroeiend.
Een van mijn allerdierbaarste Cistus ooit vanwege de perfecte lage struikvrom.
Met grijsgroen blad, snel laag en breed uitgroeiend. Het is een van de meest winterharde en de eerste bloeier van alle Cistus.
'Grayswood Pink' werd gevonden als zaailing uit Grieks zaad en is geïdentificeerd als de kruising Cistus parviflorus met Cistus sintenisii.
Een heerlijk ding, laag en breed uitgroeiend.
De kleinste die wij kennen. Zeer kleine, maar even talrijke bloemetjes en klein fijn blad. Bij ons worden ze niet groter dan 30 cm.
De kruising van C. salviifolius x C. inflatus.
Ze zijn niet zo standvastig als Helianthemum maar wel zeer leuk.
De nog net geen Helianthemum Cistus.
Grijsgroen blad met een licht gekrulde rand, meer breed dan hoog uitgroeiend. Het hoogtepunt van de bloei ligt in juni, maar tot de eerste vorst zijn er altijd wel wat bloemen.
Dit is een natuurlijke hybride, een spontane kruising, ontstaan in Zuid Frankrijk. van C. albidus x C. crispus. In Nederland wordt Deze ook wel als C. crispus 'Sunset' aangeboden.
Geef ze geen kalk.
Een goede klassieke Cistus met duidelijke vlekken.
Lang smal glimmend donkergroen blad.
De natuurlijke kruising van Cistus ladanifer x C. creticus.
Voor lichtzure droge grond op een wat beschutte plek in de volle zon.
Een heerlijke betoverende spetterende kleur hebben deze tot 9 cm grote bloemen.
Voor ons een fantastische aanwinst uit 2007, waar ik meteen zo veel mogelijk van ben gaan stekken.
Het wordt op den duur een forse struik.
Die kleur is echt waanzinnig, maar wat worden ze snel groot die schatjes.
Dit een kleine zachtroze licht geurende kruising uit de buurt van Montpelier.
Ze is minder kalk tolerant en staat graag op goed doorlatende grond.
Het langwerpige blad is grijs-groen.
Als het warm genoeg is kan ze ontzettend explosief bloeien.
Al vele jaren een van mijn liefste vaste plant clematis soorten. De heerlijk blauwe bloemen worden hoog gehouden door stevige stengels.
Die stengels worden tot 1 m lang maar buigen daarbij naar buiten en zoeken wat steun bij andere planten. Daarom kunnen we niet altijd van 1 meter hoogte spreken.
Ze staat dus op eigen benen tussen je vaste planten.
Al vele jaren was ik op zoek naar deze super donker paarsblauwe vaste plant clematis.
We noemen ze vaste plant Clematis omdat ze geen steun nodig hebben, dus op eigen benen staan.
Je mag ze in het voorjaar tot kort boven de grond terug knippen.
Eindelijk gevonden.
Deze bij ons vooral op de Zuid- Limburgse kalkgronden inheemse bosrrank is wat minder spectaculair, maar wordt door bijen en vlinders het best begrepen.
Jaag haar in wat minder spectaculaire struiken in een wild insectenhoekje van je tuin. Wij maken biotoopjes op de kwekerij voor vogels, insecten en andere flora en fauna. Daar past ze uitstekend.
In het najaar vormt ze opvallende zaadpluimen.
Zeven centimeter grote zacht gele bloemen van de zomer tot de eerste vorst.
Een sterke, standvastige nieuwe uit het 'Big Bang' veredelingsproject van Darrel Probst.
Bijna waren we helemaal gestopt met Coreopsis tot Darrel zijn werk deed.
Ze geneest geelvrees.
Want hoe geler ze zijn, deste standvastiger.
De Chinese tegenhanger van de inheemse Cornus mas. De vruchten rijpen vanaf september en zijn goed eetbaar. Ze worden ook medicinaal gebruikt.
Een bijzonder makkelijke natuurvriendelijke struik tot kleine boom.
Heeft een sierlijke bruin afbladderende bast.
Het blad wordt diep bruin-rood in de herfst.
Collectors item.
Hazelaars zijn makkelijke struiken die zichzelf, of elkaar over grote afstanden via de wind bestuiven. Ze zijn een goede en vooral zeer vroege bron van stuifmeel voor bijen en andere nuttige insecten.
Snoei bij een oude struik om de paar jaar oude takken helemaal tot de grond terug. Verder hem je er geen omkijken aan.
'Cosford' draagt al op jonge leeftijd en geeft heerlijke zoete hazelnoten.
Wat gelige, gestreepte, langwerpige vruchten van zeer goede smaak.
Zeer productief, maar kan soms beurtjaren hebben.
Goede bestuivers voor deze zijn: 'Halle'sche Riesen' en ´Cosford´.
Hazelaars vergen vrijwel geen onderhoud, plant ze op 4 m van elkaar.
Een in september al rijpende productieve hazelaar met grote noten. Hazelaars zijn zeer vroeg bloeiende windbestuivers en de bijen komen omdat ze zo vroeg verder weinig vinden ook graag langs.
Verschillende rassen bij elkaar planten zorgt voor betere bestuiving.
Snoei alleen af en toe voor verjonging wat oude takken tot de grond weg.
Grote, heerlijk zoete noten in clusters van 2 of 3, soms meer.
Goede bestuivers voor deze zijn: 'Halle'sche Riesen' en ´Cosford´ maar ze zijn ook voldoende zelfbestuivend.
Lekker een winter voorraadje aanleggen.
Wanneer de kleur van de bloemen niet alleen fascinerend, maar ook nog in overeenstemming is met de geur hebben we te maken een topper. De bloemen van deze Cosmos hebben een duidelijke chocolade-vanille geur.
Overhouden als kuipplant, dus vorstvrij. Ze kan soms zachte winters in de vollegrond overleven, dek ze daarvoor af.
Chocoladebloemen met een luchtje; geniet met volle teugen.
Zo sierlijke groente dat je er amper van durft te eten. Het indrukwekkend van purperpaars naar grijs verkleurend blad wordt gekroond met de smakelijkst uitziende broccoli op aarde en als je daar vanaf weet te blijven die heerlijke witte wolken. Als groente is het jonge blad, gebleekt, een delicatesse. Bedek hiervoor de plant met een omgekeerde bloempot. Jaarrond is het jonge blad heerlijk in groentegerechten:
Zeelicatesse.
Deze verbeterde vorm van de oude 'Lucifer' is net zo'n makkelijke vaste plant, maar dan opgestookt naar nog vurigere hoogte.
Ze bloeit nog wat later dan 'Lucifer' en heeft iets grotere bloemen aan donkere stelen. Vooral de kleur is sterk verbeterd.
Ze heeft lang smal en spits blad wat voor textuur zorgt tussen andere bladvormen.
Ze vormt op den duur dichte pollen die je kunt scheuren voor een andere plek.
Extra warmte voor je vurige border.
Een van de vurigste planten die we hebben voor de warme border. Hoewel niet echt zeldzaam blijken velen er erg hebberig van te worden wanneer ze in volle bloei staat.
Een beproefde goed winterharde cultivar, vroeg bloeiend en hoog. Best in de zon of halfschaduw op niet te droge grond. De meestal aangegeven hoogte van 1 meter wordt op onze rijke grond soms bijna met de helft overschreden.
"Light my fire."
Kweeperen zijn fijne kleine boompjes die sierlijk bloeien en gemakkelijk, dus zonder enig onderhoud, een enorme oogst grote vruchten voortbrengen. Ze zijn uitstekend zelfbestuivend, de boom bezwijkt er zowat onder. Extra bestuiving mag je onder andere verwachten van de rassen 'Lescovacks' en 'Portugal'.
'Rea's Mammoth' heeft grote peervormige vruchten van omstreeks een kilo per stuk.
Omdat in de supermarkt altijd zo gemeen de worteltjes er af zijn gesneden: Het echte citroengras uit de Aziatische keuken als plant.
Citrus geur met een vleugje roos.
In Thailand is het bijna een onkruid maar ze moet bij ons als potplant worden gehouden
Vochtig en zo warm mogelijk in de zomer, droog overwinteren rondom 00C.
Kardoen is een middeleeuwse groente, nauw verwant aan artisjok. De gebleekte stengels worden nog steeds gegeten in Italië en Zuid Oost Europa. De smaak is vooral bitter. Maar, bitter in de mond maakt het hart gezond. Wanneer je Artisjok als sierplant overweegt raad ik ten zeerste aan Kardoen te kiezen. Kardoen groeit veel sneller, is veel beter winterhard en heeft heerlijk groot grijs spits gesneden blad.
De uitstraling is monumentaal, mediterraan en middeleeuws.
'Imperial Star' is een doornloos professioneel ras van het type 'Green Globe'.
Het is ontwikkeld voor vroege oogst en koude resistentie.
De 11 cm grote glanzend groene knoppen blijven goed gesloten, zijn zachtvlezig en hebben een milde zoete smaak.
Een spectaculaire nieuwkomer die zich nog wel een beetje moet waarmaken in weer en wind. Dat zal geen probleem zijn vanwege de geringe hoogte.
Delphinium is meestal standvastig deze zal dat ook zijn.
Gevulde bloemen met een appelgroen hart. Zacht en wollig, best stoer en apart maar lieflijk tegelijk
Een goede gestekte vaste in een elfenkleur.
Na de eerste bloei diep terugknippen voor herbloei en vooral standvastigheid.
Zet je plantsteunen erbij voor de eerste storm en geniet met volle teugen.
Een koele bries.
Ouderwetse rotsvaste laatbloeiers die vergeten worden omdat bijna iedereen tegenwoordig in het voorjaar of de zomer planten koopt.
Dit is een diepteinvestering van formaat die heel lang mee gaat.
Je kunt oude pollen af en toe delen.
Lekker laat.
Deze ouderwetse planten zijn zwaar ondergewaardeerd omdat tuiniers nu eenmaal bij voorkeur in het voorjaar kwekerijen en tuincentra bezoeken. Laat bloeiende planten worden daarom veel te zelden aangeplant.
Het zijn betrouwbare, makkelijke planten die extreem laat nog bloeien.
Hoewel het in oktober rustig wordt op de kwekerij beginnen deze schatjes dan pas aan hun hoogtepunt. (Komen jullie soms alleen voor de bloemetjes?)
Ze bloeien uitbundig en zijn uitstekend winterhard. behalve voor wat kleur in je late border kunnen ze ook prima in de vaas.
Roze met een zachte zilveren zweem, helaas niet goed zichtbaar op de foto.
Een beetje ouderwets meer wel lekker.
Inheems gras, maar dan een bijzonder goede selectie.
'Bronzeschleier' bloeit wat donkerder en later dan 'Goldschleier' en houdt heel erg veel langer die mooie uitgebloeide aren vast.
Een van de meest natuurlijke kleine siergrassen.
Je weeft die korenkleur door de lucht boven de planten waar ze bij hoort.
Grassen maken van je combinatie iets vanzelfsprekends waarschijnlijk omdat elke natuurlijke vegetatie gras bevat.
Dit zijn heerlijke beige wolken, maandenlang, als het meezit tot diep in de winter. In de tussentijd laat je er van alles bovenuit piepen.
Zet er bijvoorbeeld eens een flinke Kniphofia of hoge Digitalis tussen.
Inheems, sterk en makkelijk.
Toen we dit lang geleden in Great Dixter de eerste keer zagen waren we verslagen, betoverende klokjes bloemen aan ijle stengels uit een pol gras. De engelse naam is: Angels Fishing Rod en vrij vertaald is dat: engel-hengel, een zeer toepasselijke naam.
Uit Zuid Afrika, dus tijdens strenge winters met wat stro of sparrentakjes afdekken goede drainage helpt ook.
Elfachtige vliegertjes op een rij.
Dierama is een betovernd geslacht uit Zuid Afrika. Ze zijn bij ons op het randje winterhard en vereisen dus een niet al te kalkrijke beschutte plek in de zon.
Het blad is smal en lang en de bloemsteeltjes zijn bijna onzichtbaar zodat het lijkt alsof de bloemen boven een graspol zweven.
Ze houden niet van zeer droge grond. Van nature groeien ze in vochtig grasland, maar dat is, zoals gezegd, in Zuid Afrika.
Een heerlijke mediterrane weefplant die niet alleen vast is, dus een paar jaar blijft leven, maar zich ook nog speels en niet hinderlijk uitzaait.
Lange smalle aren met heel veel kleine citroengele bloemen.
Ze staan tussen mijn Salie, Santolina en lavendel.
In Zuid-Frankrijk kwam ik dit schatje regelmatig tegen, maar ze zijn ook in Nederland, hoewel zeldzaam, inheems.
Iedereen is het met ons eens over deze, je kan niet anders dan er van houden.
De dichtbezette kaarsrechte toorts produceert zoals de naam belooft eindeloos veel kleine mokka bruine bloemen.
Het blad heeft fijne zilveren randjes. Geweldig in je mediterrane border, tussen de lavendels en ook echt betrouwbaar vast.
Een sprookjesplant.
Rucola is een heerlijk kruid dat bij bijna alle Italiaanse gerechten en elke pasta past.
Over pizza of pasta strooi je er een pittig fris laagje gesneden rucola blad op net voor het serveren.
Het groeit wild in de oude stadswal van Maastricht en bij ons bovenop de bijenstal.
Als je niet in oud Maastricht of Aalbeek woont beter een paar uitplanten en laten verwilderen.
Terra Nova krijgt de smaak te pakken en hun introducties worden ook alsmaar beter. Dit is een dwerg, echt heel laag en met een heel geschikte heerlijke kleur.
De petalen verkleuren van banaan geel naar maan geel.
Zeer laag, dus ook geschikt voor potten of border randjes.
Echt snoepgoed deze.
Nieuwe introductie uit 2012 van onze gewaardeerde bondgenoot Marco van Noort.
Zijn nieuwigheden nemen we meestal gretig op in ons sortiment.
We zijn benieuwd hoe deze zich verhoudt tot Echinacea 'Hot Papaya', die andere dubbele rode.
Deze begint wel heel erg lekker diep rood en ik zou het, geloof ik, prima vinden als ze daarna niet dubbel werd.
Vlammenwerper is een wat harde naam voor deze vooral erg zoet geurende zonnehoed.
De plant vertakt sterk. Bloeit als een van de eerste en een van de laatste zonnehoeden met 9 cm brede bloemen.
Het oranje wordt door een roze waas doorschenen.
Nieuw sinds 2011 en ook al zo heerlijk rood.
Dit is een forse plant met grote bloemen.
Uiteindelijk verkleuren ze een beetje naar pompoen oranje.
Plant een vulkaan.
Bijzonder van vorm en kleur. Vroeg bloeiend met een hard gestoken oranje dat niet verbleekt zoals bij sommige cultivars.
De eerste, mooiste en sterkste dubbele oranje. Ze heeft goed vertakkende stelen, een vol hart en lange afhangende bloemblaadjes.
Ook weer een Nederlandse vinding van Arie Blom. Goed gedaan Arie.
De naam is juist. We gaan dus weer veel te weinig hebben van deze.
De gevulde bloemen met afhangende lintbloemen beginnen oranje en verkleuren naar zalm.
Gezond en groeikrachtig.
Nog zo'n fantastische kleurdoorbraak die mogelijk werd dankzij kruising van drie soorten waaronder de witte E. purpurea 'Alba' en de gele E. paradoxa.
Tot 12 cm grote gele geurende bloemen die bleker worden naarmate ze ouder worden. Stevige stengels.
In de loop van de zomer dus crème, citroen en ander geel door elkaar.
Zet je geelvrees aan de kant en plant deze eens naast Perovskia.
Ik ben niet zo van de cultivars die in series worden uitbracht met de bedoeling de markt volledig te domineren. Dus meestal mijd ik ze dan integraal. Maar de 'SunSeekers' serie heeft twee zulke geweldige toppers dat ik ze niet kan negeren. 'Rainbow' en 'Salmon' bloeien zo ontzettend uitbundig en kleurrijk dat ze de meeste concurrenten ver achter zich laten. De half gevulde bloemen verkleuren van crème oranje-geel naar roze.
Mijn laatste nieuwe liefde.
Deze gezaaide Echinacea heeft elegant afhangende lintbloemen; als een hula rokje.
Ze heeft een natuurlijke sprookjesachtige uitstraling, eerder zachtaardig, subtiel, tussen al dat kleurgeweld van de nieuwe zonnehoeden.
Maar daarom juist bijzonder.
Deze wildvorm met zijn onverwachte kleur heeft de weg vrij gemaakt voor nog veel meer spannende kleuren in de nieuwe kruisingen.
Echinacea paradoxa heeft blijmakende fijn afhangende smalle bloemblaadjes.
Wij vinden dit natuurlijk al lang prachtig.
Een fijne lage in een zoete geur en dito lieflijke kleur.
'Hope' is speciaal ontwikkeld ten bate van de Susan G. Komen Foundation voor onderzoek naar borstkanker. Een deel van de opbrengst gaat naar deze foundation. Erg veel is dat niet de aanschaf is geen excuus om je giften aan het kankerfonds te staken.
Maar het is wel de beste zacht roze cultivar.
Intensief, diep-robijnrode bloemen, met bloemblaadjes die eigenwijs en netjes haaks op de hoge bloembodem staan.
Zaailingen met mogelijk iets variatie.
Dit is een verbetering van 'Magnus', de vaste plant van het jaar 1998
Een ster in ons sortiment.
Dit is een oud en ervaren zaairas, daarom zijn de planten redelijk, maar niet perfect uniform, met name in hoogte kunnen ze wat verschillen.
Zaailingen zijn meestal wel iets standvastiger dan gestekte zonnehoeden,
De witte bloemen met hun geeloranje hart hebben gegarandeerd dezelfde sterke uitstraling. Het is een goed oud ras.
Zeker zo aristocratisch, als de bloem eenvoudig is. Een zeer bruikbare plant voor de volle zon.
Kogeldistels komen van nature voor in Zuid-Oost Europa, vanaf de Alpen tot ver in de Balkan.
Ze zijn bijzonder van vorm en daarom heel bruikbaar in combinaties met bijvoorbeeld Salvia of Geranium.
Bijen en andere nuttige insecten zijn er dol op. Het zoemt er in de zomer.
Ze noemen het een ster, of is het een ijsbloem?
Wij denken dat je deze plant nodig hebt omdat je er zulke geweldige composities mee kunt maken.
Voegt betrouwbaar lang iets toe aan je compositie. Zelfs in de winter, als ijsbloem nog van waarde.
Knip ze dus in het voorjaar.
Deze 'schijn-distels' zijn vanwege hun afwijkende bloemvorm zeer nuttig als textuurplant.
De bij 'Taplow Blue' 5 cm grote, dikke, kogelronde bloemen voegen verwondering toe aan je combinaties.
In de bermen langs de lavendelvelden van de Alpes de Haute Provence en ook verder landinwaarts naar het oosten zie je ze wel vaker, die prachtige blauwe Echinops.
Mijn favoriete heemplant heeft het in onze wilde berm wat lastig vanwege de voor haar te rijke grond. Op wat schrale zandige grond doen ze het beter. Bij ons worden ze wel reusachtig groot. Ik zag ze de buurt van Namur in grasland waar ze maar 20 cm hoog werden.
Op open plekken kan ze goed uitbreiden.
Ik leerde in 1989 van Joep Ritzen dat Edgeworthia in Japan bij tempels wordt geplant en dat men daar een knoop in de flexibele stengels legde om 'geluk vast te binden'. Joep en ik legden beiden een knoop in een van de stengels. Van de sterke vezels wordt papier voor bankbiljetten gemaakt.
Wij planten ze tegenwoordig vanwege de sterke, heerlijk zoete honing geur in het vroege voorjaar. De rest van het jaar genieten we van het exotische blad.
Ze is op een beschutte plek goed winterhard.
'Sweet Scarlet' is een zelfbestuivende Oekraïense selectie met wat grotere en veel zoetere vruchten dan de wildvorm.
Deze zeer winterharde struik bindt stikstof uit de lucht en kan daarom op elke grond groeien.
De vruchten rijpen in juli en kunnen rauw worden gegeten, maar worden meestal verwerkt tot jam.
Ze vormen een dicht gewas en zijn daarom ook geschikt als haagplant.
'Jewel' is een selectie met wat grotere eetbare, zoete aromatische besjes die vanaf september rijpen. Ze is bladverliezend, maar loopt al vroeg uit met glanzend zilver blad.
Haar kleine, heerlijk geurende bloemetjes zijn erg geliefd bij bijen.
De wortels leven in symbiose een een stikstofbindende bacterie waardoor de bodem wordt verrijkt.
Een voedselbossers favoriet.
Een orchidee met een enorm verspreidingsgebied maar bij ons toch schaars en beschermd.
Ze houdt van vochtige kalkrijke grond zoals je ze in duinmoerassen en de kalkmoerassen bij Brussel wel tegenkomt.
Iets echt bijzonders voor je vochtige plekje.
Deze grijs-groene tot bronsgroene, in het najaar vanuit de punten diep purperrood verkleurende, selectie is een introductie van Desirable Plants in Devon. Het is een elegant doorbuigend gras. Juist die groeiwijze in combinatie met de bladkleur maakt het zo aantrekkelijk.
'Totnes Burgundy' verdraagt droogte uitstekend. Ze combineert heel fijn met bijvoorbeeld grijsbladige Nepeta voor een onderhoudsarm hoekje.
Deze Griekse reigersbek is ook bij ons winterhard mits ze een plekje in de rotstuin, of op doorlatende, niet te natte grond mag staan.
Ze heeft heerlijk fijn geveerd grijs-groen blad en van voorjaar tot het eind van de zomer zomer geurende, zacht gele, bijna witte bloemetjes.
Een mediterraan pareltje.
Wat zachter van kleur dan 'Big Blue'. De schijnbloem, het 'sterretje', eigenlijk zijn het steunblaadjes, is groter en fijner gesneden.
Het zijn gemakkelijke, betrouwbare vaste planten. Als het blad na de bloei geel wordt mag je het helemaal wegknippen. voor de winter loopt het weer uit.
Eryngium is super en het is leuk dat het sortiment nu in beweging komt.
Een ingetogen, maar excellente textuurplant uit de Amerikaanse tallgrass prairies. Geschikt voor droge zonnige borders. Het lange gladde spits getand blad vormt flinke rozetten en lijkt inderdaad op dat van agave.
Ze bloeit met groen-witte bolle schermpjes van 1,5 cm op een lange stevige, vertakkende steel en is prima winterhard.
Een bijzondere, wat mysterieuze sfeerplant.
Kruisdistels behoren tot een van mijn favoriete geslachten. Met de toevoeging van Zuid Amerikaanse soorten gaat een nieuwe wereld open. Deze lijkt een soort mini uitvoering van Eryngium pandanifolium. ze is in alles fijner, maar heeft ook spits, yucca achtig blad en vertakkende bloemstengels met rode, in dit geval klein, maar fijne bloemhoofdjes. Ze verdraagt al jaren de winter in kleine potjes buiten op ons kweekveld hoog in de Aalbeekse bergen.
In 2001 maakten we voor het eerst kennis met de verbluffende Eryngium pandanifolium. 'Physic Purple' voegt daar nog wat kleur aan toe met haar purperen bloemhoofden. Ze is gigantisch, spectaculair en bijzonder. Spits zwaardvormig blad met daaruit zeer lange vertakkende bloemstengels.
Wel een beetje op het randje wat winterhardheid betreft, maar -12 zou ze moeten doorstaan.
We hebben hier lang over getwijfeld.
Want koniginnekruid hoort gewoon groots te zijn, de bloemschermen net zo.
Maar deze belooft dat waar te maken in de kleinere tuin.
De bijen en vlinders zijn bijzonder blij met deze late dracht.
Een reusachtige landschapsplant voor de grotere tuin. Grote witte wolken in de nazomer. Subtiel, groots en heerlijk makkelijk en onderhoudsarm, precies wat je nodig hebt in een grote tuin.
Bijen hebben hier een bijzonder late dracht aan.
Geweldig materiaal voor grootse composities.
Een zeer makkelijke plant met veel impact. Fors, sfeerbepalend en standvastig maar ook compact en bloeirijk. Met dank aan Piet Oudolf voor de introductie in 2013.
Als in het najaar deze wolken op kleur komen brengt dat de tuin in een heel andere fase en sfeer. Het verrast me elk jaar weer aangenaam hoe alles ongemerkt ingrijpend veranderd.
Als je er plaats voor hebt; planten.
Liggende stengels met sierlijk stevig blauw-grijs blad in kransen rondom de stengel.
De bloei is overbodig, dit is een superieure bladplant voor droge zonnige plekjes.
Ze is sterk en makkelijk. Je mag haar elk moment diep terugsnoeien.
Een van onze Corsica trofeeën. Er volgen meer.
Deze lage kruipende soort heeft fijn en donker naaldvormig blad. De geurende bloemen beginnen geelgroen en verkleuren naar rood, de schutbladeren zijn geelgroen. Een van de kleinste in het geslacht die van zich afbijt door goedaardig te woekeren. Er vormt zich snel een vrij dichte zode die echter buurplanten niet hindert. Ze groeit op de armste en moeilijkste plaatsen waaronder droge schaduw nog gemakkelijk weg.
Deze bevelen wij aan voor droge moeilijke plekken waar anders niets meer wil groeien. De stolonen kruipen zelfs op de ongunstigste plekjes nog gestaag maar niet problematiisch verder.
Het blad ontwikkelt zich na de geurige bloei eind april en wordt in het najaar intensiever rood.
De bloemen hebben een sterke, heerlijk zoete geur.
Deze is opmerkelijk, de 'reuzenvorm' van die lage kruiper die gaat waar geen enkele andere plant gaan kan: de droge schaduw. Vorst deert ze niet.
Zo hoog opgaand worden het van die lekkere geurende bollen.
De foto is gemaakt in maart in 'Jardin D'Enteoulet'.
Zodra de uit Bhutan, Tibet en het zuidwesten van China afkomstige in onze tuin bloeit wordt iedereen daar hebberig van.
'Beauty Orange' heeft donkergroen - bronskleurig blad en fel oranje schutbladeren.
Ze breidt zich vrij snel uit maar is gemakkelijk binnen de perken te houden.
Wees voorzichtig met het melksap: Niet in ogen wrijven!
Uit het wild in de buurt van Nice, natuurlijk.
Maar evengoed bijzonder sterk en winterhard. Bloei van begin zomer tot herfst.
Misschien wel de allersterkste en beste wolfsmelk van allemaal maar wel soms kortlevend.
Geef ze de ruimte, ze groeit breed uit. Het fijne naaldvormige blad knip je in het voorjaar diep terug.
Iedereen moet deze geweldige gele wolkjes planten.
Een kruising van twee door bijna heel Europa voorkomende soorten (Euphorbia waldsteinii x E. cyparissias). Beide sterk, makkelijk en geschikt voor elke standplaats inclusief droge schaduw. Goed vast, winterhard en gezond.
Ze mag na de bloei of in de herfst teruggeknipt.
Vormt bij ons een contrasterend duo met zwarte Helleborus. Heerlijk.
Een van mijn absolute favorieten wellicht vanwege intensieve kleur, dat fantastische blad en haar imposante verschijning.
De koninginnepage is er net zo dol op.
Met de traag brandende stengel bracht Prometheus het vuur dat hij van de goden gepikt had onder de mensen.
Het blad sterft soms in de zomer af om in de herfst weer op te komen.
Uitstekend winterhard op Corsica, Kreta, Menorca en bij ons.
Ferula gek als ik ben plan ik mijn vakanties rondom hun mogelijke groeiplaatsen. Als ik ze dan ontdek raak ik buiten zinnen. Tussen Barjac en Alès vond ik een paar prachtige populaties van deze superplant.
Het is een van de makkelijkste, heel spectaculair met haar purperen stelen en knoppen die zich spannend en traag afrollen. Dat donkergroene loof en dat bijzondere geel, beter kan ik mijn passie helaas niet uitleggen. Ze is bovendien goed vast.
Deze Deense cultivar afkomstig van het gelijknamige eiland is een van de best rijpende en lekkerste vijgen voor ons klimaat.
De tot 6 cm lange geel - bruine vruchten hebben heerlijk sappig rozerood vruchtvlees.
Prima winterhard bij ons. In strenge winters vriezen de puntjes mogelijk wat in maar ze komt altijd sterk terug.
Prachtig diep gesneden klassiek vijgenblad.
'Desert King' is in 1930 gevonden in Californie. De originele herkomst is onbekend.
Ze is zeer goed van smaak, barst niet en geeft betrouwbaar zeer zoete 'Breba' vruchten. 'Breba' is oogst in de vroege zomer van klein overwinterde vruchtjes. Daardoor lijkt het alsof ze tweemaal draagt
Het is een zeer winterhard, goed groeiend, productief ras met uitstekende vruchtkwaliteit.
'Gouddruppeltje' wordt ook wel 'Honingdruppeltje' genoemd naar de zoete smaak van het vruchtvlees.
De vijgen van ±100 gram rijpen in september en oktober.
Ze is compact en traag groeiend, kan dus ook in pot worden gehouden.
Prima winterhard en zelfbestuivend.
Deze rijkdragende, goed winterharde, zelfbestuivende vijg is van het 'Breba' type. (Breva in het Spaans). Dit betekent dat zeer kleine vruchtjes aan de stuik overwinteren die in het voorjaar uitgroeien en in de zomer rijpen. Dat wekt de indruk van een tweede oogst maar het is in feite de naoogst van het jaar ervoor, De voorjaarsvruchtjes zijn vaak wat minder zoet.
'Twotimer' heeft zeer zoete, rood-bruine peer- of banaanvormige vruchten die niet barsten.
Deze in 2010 door Michael Nobles als mutant van `Violette de Bordeaux` gevonden dwergvorm is zeer geschikt voor de wat kleinere tuin en kan ook in pot worden gehouden.
Ze heeft heerlijk, grillig gelobd vijgenblad.
Vanaf september geeft ze een goede opbrengst donkerpurperen vruchten. Na een milde winter kan ze twee keer dragen.
Zelfbestuivend en goed winterhard.
Een oud ras uit de tijd van Louis XIV met middelgrote bruin-rode vruchtjes en rood vruchtvlees dat, zoals de naam al aangeeft, twee keer kan dragen. Bij ons rijpen de overwinterde vruchtjes alleen na een zachte winter. (Dat zou maar eens elke winter kunnen worden.) Vanaf het voorjaar worden nieuwe vruchtjes aangemaakt die vanaf september rijpen dot grote dikke bolronde vijgen. De struik zelf is prima winterhard. De beste opbrengst mag je op een warme plek verwachten.
Deze vrij late vijg rijpt vanaf oktober.
Maar de overwinterde Breba vruchten kunnen op een warme plek na een milde winter in augustus rijpen.
De zoete aromatische vruchten zijn kastanje-bruin, het vruchtvlees is diep rood.
Zelfbestuivend en goed winterhard.
'Perretta' is een geweldig ras voor ons klimaat. De meeste vijgen verliezen in de winter de vruchten die tijdens het najaar zijn aangemaakt. Na een milde winter rijpen die van 'Perretta' in de zomer waarna ze in het najaar nog een keer kan dragen. Ze heeft grote peervormige vruchten met luchtig dieprood vruchtvlees. Het best draagt ze voor een warme muur op het zuiden.
Ze heeft bovendien sierlijk diep ingesneden vijgenblad.
'Précoce de Bordeaux' is een fors uitgroeiende struik die zonder snoei wel 6 meter hoog kan worden. Ze geeft vroeg (vanaf eind juli) kleine, bijna zwarte vruchten met zeer zoet sappig rood vruchtvlees met een vleugje aardbeiensmaak.
Ze is zeer vroeg, zeer productief en zeer winterhard.
Snoei in het voorjaar oude takken die hebben gedragen weg.
'Smokey' heeft nog iets donkerder blad dan de bronsgroene Foeniculum vulgare var. rubrum.
Dat donkere blad vind ik net iets aangenamer voor mijn vasteplanten borders.
De smaak is gelijk aan die van gewone groene venkel. Heel vaak gebruiken we het niet in de keuken, dus dan kan het maar beter ook een beetje sierlijk zijn.
Sierlijk bronsgroen blad en vrolijke vaasvaardige schermen, maar vooral ook een groente of keukenkruid. Alle delen van de plant zijn te gebruiken. Als vaste plant vervangt ze voor de gemakkelijke tuinier en minder kritische cuisinier de eenjarige dille, die aanzienlijk meer aandacht vraagt. Ze zaait zich als je de uitgebloeide schermen laat staan, rijkelijk uit.
Plant je ze niet voor jezelf, doe het dan voor de Koninginnenpage. Haar rupsen zijn dol op het loof.
Deze bijzondere witte aardbei met rode zaadjes is terug gekweekt uit een originele kruising tussen Fragaria chiloensis x virginiana. Dicht bij wild dus, geen manipulatie.
Ze maakt veel lange ranken die je het beste af en toe weghaalt.
Zeer zoet en aromatisch met een lichte ananassmaak.
Een tikkeltje vreemd maar wel heel lekker.
Aromatische wilde bosaardbei met een wat grotere langwerpige vrucht.
Een voor bosaardbei relatief rijk dragende variëteit.
Bruikbaar als bodembedekker onder bijvoorbeeld een fruitboom of langs randjes. Maar mag natuurlijk ook in de moestuin..
In het voorjaar ranken weghalen als je netjes wil telen.
Een soort doordragende geel-witte bosaardbei met een voortreffelijke smaak.
Zeer groeikrachtig en gewillig bloeiend.
Haal voor meer productie wel wat ranken weg en stek het tweede jaar van de ranken nieuwe planten voor oogst het derde jaar.
Laten verwilderen kan ook.
Alleen vogels zien er niets in.
Frazgaria viger is een soort die wordt gezaaid. Deze nieuwe reeks rassen is ontwikkeld voor consumenten als fruit met sierwaarde. Het zijn allemaal doordragers dus minder geschikt voor de professionele teelt maar ideaal voor de moestuinier die over een lange periode verse vruchten wil oogsten.
Elan White heeft vrij grote bloemen en doet het ook goed in hangpotten.
Siertuin en moestuin ontmoeten elkaar in het midden zonder concessies te doen. Ze kan zo in je border of je vrolijkt er je moestuin mee op.
De bloemen van deze bodembedekker zijn geweldig als het je kleur is en de vruchten smaken fantastisch als je van aardbei houdt.
Het is een win-win plant, ook erg leuk in potten.
Toen ik 20 was trok ik met een rugzakje door Frankrijk om kruiden te verzamelen. Dit was een van mijn trofeeën. Geneeskrachtige werkingen zijn onder andere: Diuretisch, ontstekingsremmend, wondgenezing, spijsvertering, tegen slapeloosheid en kalmerend.
Het wordt ook gebruikt als vegetarisch stremsel voor kaas, vandaar; Labkraut.
Maar het is vooral ook een leuke inheemse plant waar insecten en vlinders veel baat bij hebben.
Compact met diep donker blad.
Alweer een nieuwe cultivar die we uit moeten proberen. Reken er op dat dit geen erg standvastige plant is behalve op zeer droge warme plekjes.
Weelderig maar wispelturig.
Eindeloos lang bloeiend.
Knippen doet ze altijd goed Ze gaan daarna weer snel nog rijker bloeien.
Bijna niemand kan deze pakkende combinatie weerstaan van bruinrood blad en donker-roze bloemen. Tot diep in het najaar blijven de bloemen komen. Maar dan zou je ze eigenlijk beter niet planten. Weer en wind kan hun levenskaars danig doen dansen. Het geheim is: winterklaar maken in de zomer. Je moet ze een of meer keren in de zomer terugknippen om ze steviger te maken. Ze gaan dan snel weer bloeien.
De eerste, dus originele, spectaculair donkerbladige introductie van de jaren negentig.
Deze vegetatief vermeerderde kloon die de soort populair maakte is geselecteerd op rijke bloei en een iets meer compacte bouw. Verder als de soort, dus witte vlinders met wat rood op lange slanke stelen. Ze beginnen flink op te vallen als de herfst vordert omdat ze dan het hevigst van alles wat nog bloeit, bloeien.
Inmiddels zijn er veel compactere vormen maar deze blijft een topper.
Regelmatig terugknippen maakt de plant steviger. Ze gaat dan snel weer opnieuw bloeien.
Als kleur is het een spectaculaire doorbraak, deze picotee onder de Gaura. Het feestelijke roze-rode randje maakt het voor mij een beetje bont. Maar de donker purperen knoppen en rijke bloei maken meer goed dan je lief is.
Gevonden door Hardy's en in 2008 op Chelsea geïntroduceerd.
Knip Gaura allemaal regelmatig terug ook al zijn nog niet helemaal uitgebloeid. Daarvan worden ze voller en gaan ze nog rijker bloeien.
In het prachtige l'Aquila (Abruzo) kreeg ik na het eten in een restaurant een bijzonder bitter drankje: Liquore Genziana gemaakt door de moeder van de eigenaresse.
Helaas kwamen we tijdens onze wandeling de dag erna net niet boven de vereste 1200 meter. In de Pyreneeëntroffen we haar wel.
Het is een echte bergplant die het hier ook prima doet.
Het gerimpelde blad lijkt een beetje op dat van Hosta. Ze maakt een lange penwortel.
Geranium is de ruggegraat van de romantische tuin. Ze zijn betrouwbaar en vragen weinig verzorging.
'Ann Folkard' is een indrukwekkende plant met een waanzinnige kleur bloemen. Het blad loopt geel uit om aan het eind van het voorjaar traag groen te worden, de bloemen verkleuren van licht naar donker paars. Ze groeit breed uit maar wortelt niet verder buiten het hart. Het is een kruising van G. procurrens x G. psilostemon.
Hetzelfde geurende blad met rode herfstkleur als bij 'Biokovo'.
'St Ola' is een langer zuiver wit blijvende vorm en heeft wat grotere bloemen met overlappende bloemblaadjes.
Er bestaat geen heilige met deze naam, vermoedelijk wordt de koning der Vikingen Olaf bedoeld die in 1033 in Schotland overleed en aan wie daar zelfs een kerk werd geweid.
Heet en zonnig geplant is dit een super ding. Net als de soort, heel heftig in een korte zeer rijke bloeiperiode.
Je mag ze terugknippen na de bloei, maar dan gaan ze niet herbloeien. De plant verjongt er wel van en krijgt fris nieuw blad.
Een explosieve border beauty zonder weerga.
Nog een vrij en nieuwe en ook nog maar sinds kort in ons sortiment.
Wat we wel al zeker weten dat het net zulke makkelijke planten zijn als de rest van de Geum. en ook bijen en vlinders zullen er wel net zo blij van worden vooral ook omdat zo betrouwbaar lekker vroeg bloeien.
Hopelijk is het dan ook al mooi vliegweer.
Lekker fris geel met een vleugje rood en oranje, een heerlijk ongecompliceerde en makkelijke plant met een natuurlijke uitstraling.
Voor een opgeruimd en evenwichtig gemoed.
Ze verricht betrouwbaar en zeer vroeg dat mooie wondertje.
Een statement van distinctie, deze zachte maar toch sterke, bijna struikvormende plant uit de rozenfamilie met los gepenseelde witte sterren als bloemetjes, en rode stelen.
Geneeskruid van noord Amerikaanse indianen die de wortels in september verzamelen.
Bovenal subliem plantgoed voor de onverstoorbare tuinier.
Een bijzondere roze vorm van de sprookjesachtige Indianenplant. De fijne bloemen lijken te willen wegzweven boven het rossig rode rozenblad. Dunne rode steeltjes verhinderen dat op subtiele wijze.
Sterk en makkelijk, wel aanvankelijk erg traag groeiend en misschien wat veel blad voor de prairie. Bij planten in 'drifts' of groepen zijn dat aantrekkelijke bruinrode blad en de uitbundige herfstkleur juist weer heel welkom.
Bijzonder aansprekend met talrijke relatief kleine diep donker rode bloemen met een kastanjebruin hart.
Een nieuwe relatief lage cultivar die explosief, soms wat snel verbloeit.
Makkelijk, onverwoestbaar zelfs.
Een prairieparel.
Aan de voet van lavendel of andere zonaanbidders zijn deze bodembedekkers heel geschikt.
Deze heeft donkergroen blad.
Het is vrolijk ouderwets bruikbaar tuinspul.
De combinatie van romig zacht roze met grijs blad is heel bruikbaar tussen je lavendel of met andere droogte minnende planten.
Lieve bloemetjes voor er tussen.
Ze zijn sterk en makkelijk en ze dragen met hun vrolijkheid echt iets bij.
Na hun rijke bloei mag je ze graag eens terugknippen. Soms krijg je dan nog een vlucht maar in ieder geval zorg je zo voor vers blad en een volle plant.
Ook wel bekend als 'Red Orient'.
Het is een klein bladhoudend heestertje met kleine bloemetjes die een beetje op roosjes lijken. Helianthemum is nauw verwant aan Cistus. Je kan het zien als quasi inheemse miniatuur Cistus. Ze moeten in de volle zon anders worden ze slap en bloeien weinig. In de zon zijn ze heel makkelijk.
Deze is fabelachtig fel rood.
Dit is wellicht de meest grijsbladige en de witste die we hebben. En de ook de meest geliefde waar we nooit genoeg van hebben.
Knip ze voor of na de bloei. Vroeg snoeien doet ze later bloeien maar tegelijk de plant goed.
Zilver en wit; altijd heerlijk samen.
Ik ben verliefd, je komt haar dus ook regelmatig tegen in onze tuin.
Heel soms bloeit deze met kleine gele bloemen op het randje van de winter na een warme zomer. Laat je door foto's van de bloemen dus niet misleiden.
Het gaat hier vooral om het fijne smalle blad dat structuur brengt in de border.
Professioneel tuinieren heet dat als je dit soort trucs toepast, zeer effectvol.
Een zonnebloem zonder bloemen.
Deze knolvormende Amerikaanse zonnebloem is de makkelijkste groente die bestaat. Bedenk goed waar je ze plant want ze blijven terugkomen zonder dat je daar iets voor moet doen. De zoete knollen bevatten inuline dat de gezondheid van je darmbacteriën stimuleert. Inuline wordt niet zoals zetmeel omgezet in suiker, en heeft dus geen invloed op je bloedsuikerspiegel.
Je kunt ze in de winter in de grond laten zitten en naar behoefte oogsten.
De smalle grijze blaadjes verspreiden een warme kerrie-achtige geur in de weide omtrek.
Echte kerrie is een kruidenmengsel dat hier niets mee te maken heeft, puur toeval dus die geur. Maar je kunt kerrie plant wel als vervanging inzetten. (Pas aan het eind toevoegen.)
Het zeer zilveren blad maakt mooie bolletjes als je een beetje helpt met snoeien.
Geurig bolletje zilver zomer en winter.
Deze spontane kruising tussen Helleborus orientalis subsp. abchasicus en H. niger subsp. macranthus werd in Frankrijk omstreeks 1998 gevonden in de tuin van Docteur Deken.
Het is een lage plant met vaasvaardige, zeer grote bloemen, bijna zo groot als een handpalm.
Een bijzondere primeur, vooralsnog zeldzaam omdat ze zich niet gemakkelijk laat vermeerderen.
Fenomenaal, een historische mijlpaal.
Een kleurrijke en zeer groeikrachtige intersectionele kruising waarbij de heldere kleur van de grote bloemen op lange stevige purperen stelen afkomstig is van Helleborus orientalis, het stevige geaderde blad van corsicus of lividus, de groeikracht en rijke bloei van niger en zo kunnen we nog even doorgaan....
In deze vitale plant zit 12 jaar werk van veredelaar Rodney Davey. Ze zijn vegetatief vermeerderd.
Fenomenaal van kleur.
De sprekende kleuren van de Rodney Davey Marbled Group bekend van 'Anna's Red' en 'Penny's Pink'.
Deze is extreem rijk bloeiend. De bloemen zijn groot, sprekend rood, komvormig en aankijkend.
De concurrentie is natuurlijk moordend, met dank aan Rodney.
Maar pas extra op voor deze, voor je het weet ben je 'versierd'.
Ook deze is nog zo nieuw dat deze geen naam heeft
Het is een compacte plant met korte donkere bloemstelen en aankijkende donkere bloemen.
Voorlopig schaars.
Deze heeft zeer grote bloemen aan korte donkere stelen.
Het blad heeft donker purperen stengels en nerven.
Nieuw voor 2025 en nog schaars.
Rode bladnerven, lange donkere stelen opvallende meeldraden en rode stamper.
Nieuw voor 2025 en nog schaars.
Het witte zusje van 'Penny's Pink' en 'Anna's Red' en natuurlijk vooral 'Molly's White'.
De bloemen zijn komvormig en hebben een licht groene waas, net als Molly.
Compact en aankijkend.
Ik ben hier erg enthousiast over omdat in deze kruising ook bloed van de kleurrijke Helleborus orientalis zit; een doorbraak. Vandaar ook dit levendige roze van deze in 2013 geintroduceerde kruising ook wel bekend als Rodney Davey Marbled Group.
Het geaderde blad komt van een ander van de vele voorouders. In het voorjaar zijn die aderen diep roze, in de zomer zilver.
Spannend blad en bloedmooi.
Ook bij deze zien we kenmerken van een Rodney Davies kruising met bloed van Helleborus orientalis, met corsicus of lividus en niger.
Dit zorgt voor heldere intensieve kleuren en meestal aankijkende bloemen.
Nieuw in 2025.
Rodney heeft de afgelopen jaren niet stil gezeten. In 20023 mogen we deze bijzondere kleur toevoegen aan ons sortiment; een soort fluweel bordeaux.
Datzelfde kenmerkte gemarmerde blad dat we kennen van haar zusjes maakt het af.
'Vibey Velvet' bloeit vroeg, rijk en lang. Het blad is er jaarrond. Mocht het sleets worden in de winter dan knip je het gewoon tot de grond terug in afwachting van fris nieuw blad.
Witte bloemen en donkergroen leerachtig blad laag en kruipend. In tegenstelling tot wat vaak wordt beweerd geeft ook deze de voorkeur aan een iets zonnigere en vrij droge standplaats.
Helleborus x orientalis is wat vitaler, groeikrachtiger, dus ook veel groter.
Geschikt voor verwildering in een natuurlijke tuin.
Dit was een paar jaar geleden de eerste vegetatief vermeerderde zwarte Helleborus.
En het is nog steeds een van de allerbeste.
Gezond, groeikrachtig en lang bloeiend met diep diep diep donkere bloemen.
Het blad is in het voorjaar bruin-groen.
Freaky bloem.
Helleborus was altijd specialisten werk; generatie na generatie met de hand bestuiven om steeds betere mooie zuiver kleuren en vormen te kweken.
Dit is een van de eerste Helleborus orientalis die vegetatief vermeerderd werden. Elke plant is dus volkomen identiek aan de foto.
Het is een zeer rijk bloeiende, prachtig gespotte driedubbele witte.
Zeer donker van achter en bijna wit rond het gouden hart, deze dubbele Picotee.
Grote gevulde bloemen met een diep donker randje kenmerkend voor Picotees.
Het zijn vegetatief vermeerderde planten. Ze zijn dus volkomen identiek.
Zeer donkere rode stelen en bladnerf.
Nieuw en voorlopig schaars.
'Larissa' is een 2018 introductie.
Ze heeft heerlijk zachtroze bloemen met een wat donkerdere buitenkant.
Vegetatief vermeerderd, dus volkomen identiek aan de foto, maar dan iets scherper.
Zwarte bloemen zijn eigenlijk altijd purper als de zon er doorheen schijnt.
Dit is een lage zeer donkere met vrij kleine bloemen. Nog donkerder dan op de foto.
Het gouden hart van Lucy contrasteert aangenaam met de bloemblaadjes.
Lucy is Super Donker.
Dit zusje van 'Black Petticoat' is de meest zwarte dubbele van allemaal.
Nog een vleugje donkerder dus, bijna matzwart.
Bloei van zwarte Helleborus is meestal iets later dan de rest. Eind februari begint het feest.
Een dubbele zwarte Helleboruss was ooit een galjoen gevuld met goud waard. Nu kun jij ze gewoon kopen. Geniet van je rijkdom.
Zeer grote goed gevulde bloemen in een fantastisch diep donker en glanzend rood - purper.
Zo trots dat ze er van glimmen deze waanzinnig intensief gekleurde extra volle bloemen aan lange stelen.
Vroeg, lang en rijk bloeiend.
Deze schoonheid is verbluffend diep van kleur.
Niet alleen de bloemen, maar ook het blad en de stelen zijn donker purper.
Diep donker purperen, vrij grote bloemen aan middellange purperen stelen.
Nieuw voor 2025.
De contrasterende helder gele meeldraden versterken het 'Ruse effect' van mijn favoriete zwarte. Het jonge blad is ook donker.
'Ruse Black' is een diep donker zwarte Helleborus uit in-vitro vermeerdering. Ze zijn dus allemaal even spectaculair donker zwart.
Sterk en makkelijk.