Vooral toch een siervrucht hoewel anders beweerd wordt.
Afschuwelijk bitter. Zijn er Ethiopiërs in de zaal die kunnen uitleggen wat we met die bitterheid moeten?
Van oorsprong Oost-Afrikaanse soort met latere bron in Turkije. De vruchtjes zijn 4-5 cm doorsnee en hebben de sierlijke vorm van een geribd pompoentje. De kleur is via groen naar oranjerood. Eetbaar in onrijpe staat. De 150 cm hoge planten (kas) dragen zeer rijk!
Deze hebben we nog niet geproefd, maar hij zou wel eens net zo bitter kunnen zijn als 'African N'Goyo'. Gedroogd ook heel origineel als kerstbal.
Antroewa is een uit Midden-Afrika afkomstige soort die nauw verwant is aan aubergine. Wij vinden ze veel te bitter, maar in de Surinaamse keuken en in Afrika zijn ze juist geliefd om die bittere smaak en worden ze half rijp gegeten. Het jonge blad heet Gboma en wordt met vulling gestoomd of gefrituurd.
Ze staan graag warm en moeten worden aangebonden.
Wij zien het meer als zelfgekweekte herfstdecoratie.
Lange slanke aubergines als deze worden in de Surinaamse keuken "Boulanger" genoemd.
Dit ras heeft een bijzondere kleur: wit met lila aders.
Ze groeien ook goed in een flinke pot in de vensterbank.
Aubergine bloemetjes zijn prachtig.
Heerlijk handzame auberginetjes waar je mooi regelmatige schijfjes kunt snijden. Ze worden ongeveer 15 cm lang.
Deze vorm komt oorspronkelijk uit India en werd door Hindoestanen meegenomen naar Suriname.
Laat ze niet te rijp worden, je wil er niet te veel zaad in.
Lukken in een warme zomer ook buiten.
De wat meer langwerpige vorm van 'Black Beauty' Zelfs het blad is wat meer langgerekt.
Beide zijn professionele rassen, dus je kunt je overschot aan de plaatselijke supermarkt leveren.
Ze zijn prima buiten te telen, hebben geen last van enge ziektes.
Witte aubergine heeft vaak last van een overmaat aan zaad. Dat betekent dat ze te rijp worden geoogst, maar die rassen zijn ook een tikkeltje wild nog.
Dit is een verbeterde professionele versie met minder zaad. Oogst ze ook niet te rijp, dus wanneer zo zo'n 10 cm lang en 3 cm dik zijn, nog vrij klein dus.
Een compacte gezonde plant die het ook buiten goed doet.
Deze bijzondere plant uit Zuid-Amerika heeft geen enkele verwantschap met appel, meloen of peer. Ook niet met komkommer, de vertaling van pepino.
De smaak van de vruchten neigt het meest naar een mild zoete meloen met een vleugje peer.
Ze is niet winterhard, dus we houden haar in pot. Ze kan uit zaad hetzelfde jaar vruchten geven en draagt ook al vroeg in de zomer.
We hadden haar 30 jaar geleden al. Nu na jaren afwezigheid is ze eindelijk weer terug.
'Newleaze Coral' heeft net als 'Childerley' een vrij lastig definieerbare kleur. Maar het mag hier gerust rood heten. Ook deze mini Lavatera heeft over een zeer lange periode massa's kleine bloemetjes die 's nachts sluiten.
Ze hebben beslist doorlatende grond nodig om lang te leven. Ze kunnen zelfs in een milde winter hun blad houden. In het voorjaar diep terugknippen.
Lieflijk subtiel en toch een stoere prairieplant.
Witgrijs wollig behaard blad met daarboven clusters wollige bloei stengels zonder zichtbare bloemen. De bloemen worden, net als bij een schapendoes de ogen, door het haar verbloemd.
Hele plant zwaar grijs viltig behaard.
Ik vind ze prachtig, zacht en effectvol.