Deze oude vriend was in 1994 vaste plant van het jaar.

Heerlijke frisse muntgeur, sierlijke, luchtige en langdurige bloei, ongedwongen bossige groei en glimmend rond blad.
Er bestaan ook vormen met meer behaard blad. In de Pyreneeën noemen ze die bergmunt.

Wolkjes porselein wit en geur voor tuin en Italiaanse keuken.

Deze bladverliezende bloeiende heester heeft heerlijk, naar meloen geurende witte bloemen met een rood hartje.

Van nature groeit ze in de bosrand. Halfschaduw verdraagt ze dus net zo goed als zon. Plant haar liever niet op al te kalkrijke grond.

Het blad kleurt in de herfst goud-geel.

Uit het Noord westen van de Verenigde Staten komt deze indianenplant.

De knollen werden door de Indianen gegeten.

De bloemen zijn fijntjes en ijl.
Hun bloei is een feestje dat jammer genoeg niet heel lang duurt.

Ze zijn sterk en doen het zeer goed in prairiebeplanting.

Het heeft even geduurd voor we de klokjes leerden waarderen. De volgende stap is die van de stoere grote soorten naar deze minibelletjes. Maar het is ook zo'n heerlijke kleur.
Je moet er wel een overzichtelijk hoekje voor hebben waar ze niet in de verdrukking komt. Ze kan ook in pot of in een rotstuintje.
Wild komen ze tot 3000 m voor in de Zuidelijke bergketens van Europa.
Een schatje en dat is het.

Een fijne nieuwe kleur in het klokjesspectrum is deze met haar blad goed bodem bedekkende lage soort.

Bloemen in volle trossen met veel kleurdiepte en op uiterste randje waar kunst en kitsch hun beider hoogtepunt bereiken.

Makkelijk en dankbaar.

Een recente Campanula punctata selectie geïntroduceerd door Rijnbeek uit Boskoop. voor de bloemetjes of zeg maar gerust bloemen want ze zijn groot en lang.

Makkelijk planten voor niet te droge tuingrond.

Qua textuur en kleur een fijne combinatie met Aster 'Vasterival' lijkt mij.

Het doorbuigend bronsgroen blad heeft oranje punten en kleurt in de herfst naar nog levendiger roestig oranje. Op een vochtige plek in de zon kleurt het blad het best. Het vormt een pol van ongeveer 50 × 40 cm. Ooit werd mij verteld dat het niet winterhard zou zijn, maar wij weten, sinds het meer dan tien jaar in onze feestborder staat, dat dit een van de betrouwbaarste grassen is die we kennen.
Het doorstaat met kleurig fris blad al die jaren glansrijk de winter en bedekt daarmee de bodem uitstekend..

Er zijn verschillende soorten kastanjes die eetbaar zijn: Europese, Chinese, Amerikaanse en Japanse.

De opbrengst is van alle soorten vergelijkbaar.

De Amerikaanse heeft een betere smaak en bevat het meeste vet en eiwit, de Chinese laat zich beter pellen.

Tamme Kastanje voor de vruchten. Al op jonge leeftijd zeer productief met zeer grote vruchten.

Maar bovendien een mooie gele herfstkleur en zeer aardig bloeiend met talrijke groene slingertjes.

Een prachtige en nuttige boom met een zeer zuidelijke uitstraling.

Een professioneel hybride ras afkomstig uit Frankrijk. Deze kruisingen (Marigoule, Bouche de Bétizac, Bournette) hebben grotere vruchten met een goede smaak. 'Marigoule' bloeit laat en heeft daarom geen last van late nachtvorsten. Het is een gezonde goed winterharde boom voor elke grondsoort.
Deze geënte exemplaren zijn met snoei goed laag te houden tot ongeveer 5 meter.
Kastanje is zelfbestuivend, maar de opbrengst is groter als twee verschillende rassen elkaar bestuiven.

We hebben ons verder verdiept in schermbloemen en daar heb ik geen spijt van. Ze zijn architectonisch verantwoord met hun schermen en fijn kantachtig geveerde blad.
Bovendien geliefd bij nuttige insecten.
Deze Oost Europese soort is heel makkelijk, langlevend, bloeit lang en rijk, verdraagt schaduw en kan zich bovendien uitzaaien.

Dit grappige heerlijke sprieten bloemetje met het grote licht behaarde blad staat graag zonnig op doorlatende grond.

Ze vormt uiteindelijk sterke dichte tapijten die je kunt delen.

Chiton, de Centaur uit de Griekse mythologie gebruikte een soort uit dit geslacht om zijn voet te helen, vandaar de naam.

Zichtbaar verwant aan Scabiosa, deze hoge strak omhoog groeiende en stevige plant met bloemen in een romig zachtgele kleur. Het wordt het een statige plant die zich royaal uitzaait. Onze regionale radio-tuin-vraagbaak, Loek Peters, had vanwege zijn flamboyante alpinopet de bijnaam: 'grote plathoofd'. Het is ook een plant die hem vanwege het natuurlijk karakter zal bevallen.

Ze staat massaal in onze tuin.

'Treneague' is een niet bloeiende kloon van Roomse Kamille. Hij vormt een zeer compacte platte sterk geurende zode. Een eigen veldje van deze appelkamille om met blote voeten te betreden is grote rijkdom die appel-badschuim ver achter zich laat. Bedenk wel dat de reputatie makkelijker dan gras niet helemaal terecht is. 'Treneague' moet absoluut zon hebben en liefst een beetje zandige grond. Reken op 7 tot 9 stuks per m2.

Een elfjes bloem die heerlijk door je witte border rankt met tere takjes.
De aren passen overal bij en zijn bijzonder lieflijk.

Als je tijd hebt om uitgebloeide aren weg te knippen worden er nieuwe bloeiende zijtakken gevormd.

Lieve vrienden van ons claimen, lang geleden, de eerste plant ons land binnen te hebben gesmokkeld, waarvoor dank.

Uit de bossen van Virginia komt deze sprookjesachtige struik met lieflijke geurende bloemtuiltjes.

Het grote frisgroen glanzend blad krijgt een goud-gele herfstkleur.

Tijdens de bloei verandert de hele struik in een geurige sneeuwbal.

Wijnrode kogelvormige bloemen op lange stelen uit een fors rozet.
Een feestelijk hoogtepunt in het voorjaar met wat herbloei als je de lelijke oude bloemen wegknipt.
Professioneel border materiaal voor gevorderde tuiniers, waar je door de aanschaf van deze dan ook onmiddellijk toe wordt gerekend. Toepassen ga je ze dan vanwege textuur en kleur.
Deze distel is prachtig, niet prikkelend niet woekerend en niet uitzaaiend.

Ten noorden van de Seine alom geprezen als de meest winterharde Cistus. Groot, aromatisch donkergroen glimmend blad. Bloemen wit met een geel hart.
Het is een wat rommelige struik met bloemen luchtig op lange stengels.

Veel van de andere redelijk winterharde cultivars zijn kruisingen met C. laurifolius.

Snoeien; niet, of lichtjes meteen na de bloei.

Een grote struik vooral bewonderd om de tot 8,5 cm grote bloemen.

Wordt gewoon hoog, niet snoeien!

Je moet er plaats voor hebben, maar dan heb je ook wat. Zo lang de winters het toelaten.

De kruising van C. ladanifer x C. populifolius.

Zuurminnend.

Deze kruising van C. x canescens met vermoedelijk C. laurifolius gevonden door J. E. Sammons lijkt sterk op C. argenteus 'Peggy Sammons' maar heeft kleiner blad. De bloemen zijn zacht zalmroze en 5 tot 6 cm groot. Ze verdraagt tot -15oC en neutrale of licht kalkhoudende grond hoewel ze liever wat zuur staat.

Erg rijke bloeier met een lichte neiging tot zichzelf quasi dood bloeien.

Onze favoriete Cistus, vernoemd naar het ouderlijk huis van collega John Coke, het huis ook waar de eigenaar van rederij White Star Liner vernam van het zinken van zijn Titanic. Bijzonder goed doorbloeiend, doorgaans winterhard met mooi glanzend spits donkergroen blad.
Het is een in de Languedoc spontaan voorkomende kruising, voor neutrale of licht kalkhoudende grond.
Doorbloeiend tot de eerste vorst. December is dus haalbaar.

Die feestelijke rode lampionetjes zijn de knoppen aan rode bloemstengels waar de zuiver witte bloemen uit vlinderen.
Het donkergroene ruwe blad en de compacte struikvorm geven de plant daarna blijvende waarde.
Deze kruising van; C. populifolius x salviifolius heeft de winter van 2010 nipt overleefd.
Zo'n 12 jaar lang daarvoor was ze bij ons probleemloos winterhard. Inmiddels staat ze al weer 5 jaar.

Een handzame struik met zuiver witte bloemen van 5 centimeter doorsnee en fijn smal blad.

Een van de meest winterharde en meest rijk bloeiende. Het is een kruising van Cistus laurifolius met Cistus monspeliensis.

Cistus laurifolius is altijd goed voor dat beetje extra vorstbestendigheid in een kruising.

Een van mijn allerdierbaarste Cistus ooit vanwege de perfecte lage struikvrom.
Met grijsgroen blad, snel laag en breed uitgroeiend. Het is een van de meest winterharde en de eerste bloeier van alle Cistus.
'Grayswood Pink' werd gevonden als zaailing uit Grieks zaad en is geïdentificeerd als de kruising Cistus parviflorus met Cistus sintenisii.

Een heerlijk ding, laag en breed uitgroeiend.

Grijsgroen blad met een licht gekrulde rand, meer breed dan hoog uitgroeiend. Het hoogtepunt van de bloei ligt in juni, maar tot de eerste vorst zijn er altijd wel wat bloemen.
Dit is een natuurlijke hybride, een spontane kruising, ontstaan in Zuid Frankrijk. van C. albidus x C. crispus. In Nederland wordt Deze ook wel als C. crispus 'Sunset' aangeboden.

Geef ze geen kalk.